фіяле́тавы
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
фіяле́тавы |
фіяле́тавая |
фіяле́тавае |
фіяле́тавыя |
Р. |
фіяле́тавага |
фіяле́тавай фіяле́тавае |
фіяле́тавага |
фіяле́тавых |
Д. |
фіяле́таваму |
фіяле́тавай |
фіяле́таваму |
фіяле́тавым |
В. |
фіяле́тавы (неадуш.) фіяле́тавага (адуш.) |
фіяле́тавую |
фіяле́тавае |
фіяле́тавыя (неадуш.) фіяле́тавых (адуш.) |
Т. |
фіяле́тавым |
фіяле́тавай фіяле́таваю |
фіяле́тавым |
фіяле́тавымі |
М. |
фіяле́тавым |
фіяле́тавай |
фіяле́тавым |
фіяле́тавых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
фія́лка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
фія́лка |
фія́лкі |
Р. |
фія́лкі |
фія́лак |
Д. |
фія́лцы |
фія́лкам |
В. |
фія́лку |
фія́лкі |
Т. |
фія́лкай фія́лкаю |
фія́лкамі |
М. |
фія́лцы |
фія́лках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
фія́лкавы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
фія́лкавы |
фія́лкавая |
фія́лкавае |
фія́лкавыя |
Р. |
фія́лкавага |
фія́лкавай фія́лкавае |
фія́лкавага |
фія́лкавых |
Д. |
фія́лкаваму |
фія́лкавай |
фія́лкаваму |
фія́лкавым |
В. |
фія́лкавы (неадуш.) фія́лкавага (адуш.) |
фія́лкавую |
фія́лкавае |
фія́лкавыя (неадуш.) фія́лкавых (адуш.) |
Т. |
фія́лкавым |
фія́лкавай фія́лкаваю |
фія́лкавым |
фія́лкавымі |
М. |
фія́лкавым |
фія́лкавай |
фія́лкавым |
фія́лкавых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
фія́лкавыя
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны множналікавы, ад’ектыўнае скланенне
|
мн. |
- |
Н. |
фія́лкавыя |
Р. |
фія́лкавых |
Д. |
фія́лкавым |
В. |
фія́лкавыя |
Т. |
фія́лкавымі |
М. |
фія́лкавых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012.
фіялкакве́тныя
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны множналікавы, ад’ектыўнае скланенне
|
мн. |
- |
Н. |
фіялкакве́тныя |
Р. |
фіялкакве́тных |
Д. |
фіялкакве́тным |
В. |
фіялкакве́тныя |
Т. |
фіялкакве́тнымі |
М. |
фіялкакве́тных |
Крыніцы:
sbm2012.
фіяні́т
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
фіяні́т |
фіяні́ты |
Р. |
фіяні́ту |
фіяні́таў |
Д. |
фіяні́ту |
фіяні́там |
В. |
фіяні́т |
фіяні́ты |
Т. |
фіяні́там |
фіяні́тамі |
М. |
фіяні́це |
фіяні́тах |
Крыніцы:
piskunou2012.