пянько́вы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
пянько́вы |
пянько́вая |
пянько́вае |
пянько́выя |
Р. |
пянько́вага |
пянько́вай пянько́вае |
пянько́вага |
пянько́вых |
Д. |
пянько́ваму |
пянько́вай |
пянько́ваму |
пянько́вым |
В. |
пянько́вы (неадуш.) пянько́вага (адуш.) |
пянько́вую |
пянько́вае |
пянько́выя (неадуш.) пянько́вых (адуш.) |
Т. |
пянько́вым |
пянько́вай пянько́ваю |
пянько́вым |
пянько́вымі |
М. |
пянько́вым |
пянько́вай |
пянько́вым |
пянько́вых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Пянько́ўка
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
Пянько́ўка |
Р. |
Пянько́ўкі |
Д. |
Пянько́ўцы |
В. |
Пянько́ўку |
Т. |
Пянько́ўкай Пянько́ўкаю |
М. |
Пянько́ўцы |
Пяню́га
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
Пяню́га |
Р. |
Пяню́гі |
Д. |
Пяню́зе |
В. |
Пяню́гу |
Т. |
Пяню́гай Пяню́гаю |
М. |
Пяню́зе |
Пяню́гі
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
Н. |
Пяню́гі |
Р. |
Пяню́г Пяню́гаў |
Д. |
Пяню́гам |
В. |
Пяню́гі |
Т. |
Пяню́гамі |
М. |
Пяню́гах |
Пяня́ка
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
Пяня́ка |
Р. |
Пяня́кі |
Д. |
Пяня́цы |
В. |
Пяня́ку |
Т. |
Пяня́кай Пяня́каю |
М. |
Пяня́цы |