наі́ўнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
наі́ўнік |
наі́ўнікі |
Р. |
наі́ўніка |
наі́ўнікаў |
Д. |
наі́ўніку |
наі́ўнікам |
В. |
наі́ўніка |
наі́ўнікаў |
Т. |
наі́ўнікам |
наі́ўнікамі |
М. |
наі́ўніку |
наі́ўніках |
Крыніцы:
piskunou2012.
наі́ўніца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
наі́ўніца |
наі́ўніцы |
Р. |
наі́ўніцы |
наі́ўніц |
Д. |
наі́ўніцы |
наі́ўніцам |
В. |
наі́ўніцу |
наі́ўніц |
Т. |
наі́ўніцай наі́ўніцаю |
наі́ўніцамі |
М. |
наі́ўніцы |
наі́ўніцах |
Крыніцы:
piskunou2012.
наі́ўнічаць
дзеяслоў, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
наі́ўнічаю |
наі́ўнічаем |
2-я ас. |
наі́ўнічаеш |
наі́ўнічаеце |
3-я ас. |
наі́ўнічае |
наі́ўнічаюць |
Прошлы час |
м. |
наі́ўнічаў |
наі́ўнічалі |
ж. |
наі́ўнічала |
н. |
наі́ўнічала |
Загадны лад |
2-я ас. |
наі́ўнічай |
наі́ўнічайце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
наі́ўнічаючы |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
наіўно́та
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
наіўно́та |
Р. |
наіўно́ты |
Д. |
наіўно́це |
В. |
наіўно́ту |
Т. |
наіўно́тай наіўно́таю |
М. |
наіўно́це |
Крыніцы:
piskunou2012.
наі́ўны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
наі́ўны |
наі́ўная |
наі́ўнае |
наі́ўныя |
Р. |
наі́ўнага |
наі́ўнай наі́ўнае |
наі́ўнага |
наі́ўных |
Д. |
наі́ўнаму |
наі́ўнай |
наі́ўнаму |
наі́ўным |
В. |
наі́ўны (неадуш.) наі́ўнага (адуш.) |
наі́ўную |
наі́ўнае |
наі́ўныя (неадуш.) наі́ўных (адуш.) |
Т. |
наі́ўным |
наі́ўнай наі́ўнаю |
наі́ўным |
наі́ўнымі |
М. |
наі́ўным |
наі́ўнай |
наі́ўным |
наі́ўных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.