до́пускавы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
до́пускавы |
до́пускавая |
до́пускавае |
до́пускавыя |
Р. |
до́пускавага |
до́пускавай до́пускавае |
до́пускавага |
до́пускавых |
Д. |
до́пускаваму |
до́пускавай |
до́пускаваму |
до́пускавым |
В. |
до́пускавы (неадуш.) до́пускавага (адуш.) |
до́пускавую |
до́пускавае |
до́пускавыя (неадуш.) до́пускавых (адуш.) |
Т. |
до́пускавым |
до́пускавай до́пускаваю |
до́пускавым |
до́пускавымі |
М. |
до́пускавым |
до́пускавай |
до́пускавым |
до́пускавых |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
до́пыт
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
до́пыт |
до́пыты |
Р. |
до́пыту |
до́пытаў |
Д. |
до́пыту |
до́пытам |
В. |
до́пыт |
до́пыты |
Т. |
до́пытам |
до́пытамі |
М. |
до́пыце |
до́пытах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
до́пытны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
до́пытны |
до́пытная |
до́пытнае |
до́пытныя |
Р. |
до́пытнага |
до́пытнай до́пытнае |
до́пытнага |
до́пытных |
Д. |
до́пытнаму |
до́пытнай |
до́пытнаму |
до́пытным |
В. |
до́пытны (неадуш.) до́пытнага (адуш.) |
до́пытную |
до́пытнае |
до́пытныя (неадуш.) до́пытных (адуш.) |
Т. |
до́пытным |
до́пытнай до́пытнаю |
до́пытным |
до́пытнымі |
М. |
до́пытным |
до́пытнай |
до́пытным |
до́пытных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996.