Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні

го́галь

‘фасон мужчынскай шапкі’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. го́галь го́галі
Р. го́галя го́галяў
Д. го́галю го́галям
В. го́галь го́галі
Т. го́галем го́галямі
М. го́галі го́галях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Го́галь

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Го́галь
Р. Го́галя
Д. Го́галю
В. Го́галь
Т. Го́галем
М. Го́галі

го́галь-мо́галь

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. го́галь-мо́галь
Р. го́галю-мо́галю
Д. го́галю-мо́галю
В. го́галь-мо́галь
Т. го́галем-мо́галем
М. го́галі-мо́галі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

го́ганне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. го́ганне
Р. го́гання
Д. го́ганню
В. го́ганне
Т. го́ганнем
М. го́ганні

Крыніцы: piskunou2012.

го́гат

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. го́гат
Р. го́гату
Д. го́гату
В. го́гат
Т. го́гатам
М. го́гаце

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

го́гаць

‘біць адно аб другое (гогаць гаршкі); стукаць па чым-небудзь, у што-небудзь (гогаць у спіну)’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. го́гаю го́гаем
2-я ас. го́гаеш го́гаеце
3-я ас. го́гае го́гаюць
Прошлы час
м. го́гаў го́галі
ж. го́гала
н. го́гала
Загадны лад
2-я ас. го́гай го́гайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час го́гаючы

Крыніцы: piskunou2012.

го́гнуцца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. го́гнуся го́гнемся
2-я ас. го́гнешся го́гнецеся
3-я ас. го́гнецца го́гнуцца
Прошлы час
м. го́гнуўся го́гнуліся
ж. го́гнулася
н. го́гнулася
Загадны лад
2-я ас. го́гніся го́гніцеся
Дзеепрыслоўе
прош. час го́гнуўшыся

Крыніцы: piskunou2012.

го́гнуць

‘разбіць што-небудзь, стукнуць каго-небудзь і па кім-небудзь, чым-небудзь, у што-небудзь (гогнуць яго, гогнуць у спіну)’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. го́гну го́гнем
2-я ас. го́гнеш го́гнеце
3-я ас. го́гне го́гнуць
Прошлы час
м. го́гнуў го́гнулі
ж. го́гнула
н. го́гнула
Загадны лад
2-я ас. го́гні го́гніце
Дзеепрыслоўе
прош. час го́гнуўшы

Крыніцы: piskunou2012.

го́д

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. го́д гады́
Р. го́да
го́ду
гадо́ў
Д. го́ду гада́м
В. го́д гады́
Т. го́дам гада́мі
М. го́дзе гада́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

го́дзе

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
го́дзе - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.