го́галь
‘фасон мужчынскай шапкі’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
го́галь | го́галі | |
го́галя | го́галяў | |
го́галю | го́галям | |
го́галь | го́галі | |
го́галем | го́галямі | |
го́галі | го́галях |
Крыніцы:
го́галь
‘фасон мужчынскай шапкі’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
го́галь | го́галі | |
го́галя | го́галяў | |
го́галю | го́галям | |
го́галь | го́галі | |
го́галем | го́галямі | |
го́галі | го́галях |
Крыніцы:
Го́галь
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
Го́галь | |
Го́галя | |
Го́галю | |
Го́галь | |
Го́галем | |
Го́галі |
го́галь-мо́галь
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
го́галь-мо́галь | |
го́галю-мо́галю | |
го́галю-мо́галю | |
го́галь-мо́галь | |
го́галем-мо́галем | |
го́галі-мо́галі |
Крыніцы:
го́ганне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
го́ганне | |
го́гання | |
го́ганню | |
го́ганне | |
го́ганнем | |
го́ганні |
Крыніцы:
го́гат
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
го́гат | |
го́гату | |
го́гату | |
го́гат | |
го́гатам | |
го́гаце |
Крыніцы:
го́гаць
‘біць адно аб другое (гогаць гаршкі); стукаць па чым-небудзь, у што-небудзь (гогаць у спіну)’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час | ||
---|---|---|
го́гаю | го́гаем | |
го́гаеш | го́гаеце | |
го́гае | го́гаюць | |
Прошлы час | ||
го́гаў | го́галі | |
го́гала | ||
го́гала | ||
Загадны лад | ||
го́гай | го́гайце | |
Дзеепрыслоўе | ||
го́гаючы |
Крыніцы:
го́гнуцца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
Будучы час | ||
---|---|---|
го́гнуся | го́гнемся | |
го́гнешся | го́гнецеся | |
го́гнецца | го́гнуцца | |
Прошлы час | ||
го́гнуўся | го́гнуліся | |
го́гнулася | ||
го́гнулася | ||
Загадны лад | ||
го́гніся | го́гніцеся | |
Дзеепрыслоўе | ||
го́гнуўшыся |
Крыніцы:
го́гнуць
‘разбіць што-небудзь, стукнуць каго-небудзь і па кім-небудзь, чым-небудзь, у што-небудзь (гогнуць яго, гогнуць у спіну)’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час | ||
---|---|---|
го́гну | го́гнем | |
го́гнеш | го́гнеце | |
го́гне | го́гнуць | |
Прошлы час | ||
го́гнуў | го́гнулі | |
го́гнула | ||
го́гнула | ||
Загадны лад | ||
го́гні | го́гніце | |
Дзеепрыслоўе | ||
го́гнуўшы |
Крыніцы:
го́д
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
го́д | гады́ | |
го́да го́ду |
гадо́ў | |
го́ду | гада́м | |
го́д | гады́ | |
го́дам | гада́мі | |
го́дзе | гада́х |
Крыніцы:
го́дзе
прыслоўе
го́дзе | - | - |
Крыніцы: