гегемані́ст
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
гегемані́ст |
гегемані́сты |
Р. |
гегемані́ста |
гегемані́стаў |
Д. |
гегемані́сту |
гегемані́стам |
В. |
гегемані́ста |
гегемані́стаў |
Т. |
гегемані́стам |
гегемані́стамі |
М. |
гегемані́сце |
гегемані́стах |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
гегемані́сцкі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
гегемані́сцкі |
гегемані́сцкая |
гегемані́сцкае |
гегемані́сцкія |
Р. |
гегемані́сцкага |
гегемані́сцкай гегемані́сцкае |
гегемані́сцкага |
гегемані́сцкіх |
Д. |
гегемані́сцкаму |
гегемані́сцкай |
гегемані́сцкаму |
гегемані́сцкім |
В. |
гегемані́сцкі (неадуш.) гегемані́сцкага (адуш.) |
гегемані́сцкую |
гегемані́сцкае |
гегемані́сцкія (неадуш.) гегемані́сцкіх (адуш.) |
Т. |
гегемані́сцкім |
гегемані́сцкай гегемані́сцкаю |
гегемані́сцкім |
гегемані́сцкімі |
М. |
гегемані́сцкім |
гегемані́сцкай |
гегемані́сцкім |
гегемані́сцкіх |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996.
гегемо́н
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
гегемо́н |
гегемо́ны |
Р. |
гегемо́на |
гегемо́наў |
Д. |
гегемо́ну |
гегемо́нам |
В. |
гегемо́на |
гегемо́наў |
Т. |
гегемо́нам |
гегемо́намі |
М. |
гегемо́не |
гегемо́нах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
гегемо́нія
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
гегемо́нія |
Р. |
гегемо́ніі |
Д. |
гегемо́ніі |
В. |
гегемо́нію |
Т. |
гегемо́ніяй гегемо́ніяю |
М. |
гегемо́ніі |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.