вырабля́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
вырабля́нне |
вырабля́нні |
Р. |
вырабля́ння |
вырабля́нняў |
Д. |
вырабля́нню |
вырабля́нням |
В. |
вырабля́нне |
вырабля́нні |
Т. |
вырабля́ннем |
вырабля́ннямі |
М. |
вырабля́нні |
вырабля́ннях |
Крыніцы:
piskunou2012.
вырабля́цца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
- |
- |
2-я ас. |
- |
- |
3-я ас. |
вырабля́ецца |
вырабля́юцца |
Прошлы час |
м. |
вырабля́ўся |
вырабля́ліся |
ж. |
вырабля́лася |
н. |
вырабля́лася |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
вырабля́ць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
вырабля́ю |
вырабля́ем |
2-я ас. |
вырабля́еш |
вырабля́еце |
3-я ас. |
вырабля́е |
вырабля́юць |
Прошлы час |
м. |
вырабля́ў |
вырабля́лі |
ж. |
вырабля́ла |
н. |
вырабля́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
вырабля́й |
вырабля́йце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
вырабля́ючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
вырабны́
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
вырабны́ |
вырабна́я |
вырабно́е |
вырабны́я |
Р. |
вырабно́га |
вырабно́й вырабно́е |
вырабно́га |
вырабны́х |
Д. |
вырабно́му |
вырабно́й |
вырабно́му |
вырабны́м |
В. |
вырабны́ (неадуш.) вырабно́га (адуш.) |
вырабну́ю |
вырабно́е |
вырабны́я (неадуш.) вырабны́х (адуш.) |
Т. |
вырабны́м |
вырабно́й вырабно́ю |
вырабны́м |
вырабны́мі |
М. |
вырабны́м |
вырабно́й |
вырабны́м |
вырабны́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
вы́рабшчык
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
вы́рабшчык |
вы́рабшчыкі |
Р. |
вы́рабшчыка |
вы́рабшчыкаў |
Д. |
вы́рабшчыку |
вы́рабшчыкам |
В. |
вы́рабшчыка |
вы́рабшчыкаў |
Т. |
вы́рабшчыкам |
вы́рабшчыкамі |
М. |
вы́рабшчыку |
вы́рабшчыках |
Крыніцы:
piskunou2012.
вы́рагатацца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
вы́рагачуся |
вы́рагачамся |
2-я ас. |
вы́рагачашся |
вы́рагачацеся |
3-я ас. |
вы́рагачацца |
вы́рагачуцца |
Прошлы час |
м. |
вы́рагатаўся |
вы́рагаталіся |
ж. |
вы́рагаталася |
н. |
вы́рагаталася |
Загадны лад |
2-я ас. |
вы́рагачыся |
вы́рагачыцеся |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
вы́рагатаўшыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
вы́рагатаць
‘высмеяць каго-небудзь, што-небудзь; адсмяяцца’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
вы́рагачу |
вы́рагачам |
2-я ас. |
вы́рагачаш |
вы́рагачаце |
3-я ас. |
вы́рагача |
вы́рагачуць |
Прошлы час |
м. |
вы́рагатаў |
вы́рагаталі |
ж. |
вы́рагатала |
н. |
вы́рагатала |
Загадны лад |
2-я ас. |
вы́рагачы |
вы́рагачыце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
вы́рагатаўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
вы́радак
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
вы́радак |
вы́радкі |
Р. |
вы́радка |
вы́радкаў |
Д. |
вы́радку |
вы́радкам |
В. |
вы́радка |
вы́радкаў |
Т. |
вы́радкам |
вы́радкамі |
М. |
вы́радку |
вы́радках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
выраджа́льнасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
выраджа́льнасць |
Р. |
выраджа́льнасці |
Д. |
выраджа́льнасці |
В. |
выраджа́льнасць |
Т. |
выраджа́льнасцю |
М. |
выраджа́льнасці |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.