вудзі́льнік
‘той, хто вудзіць рыбу, рыбак’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
вудзі́льнік |
вудзі́льнікі |
Р. |
вудзі́льніка |
вудзі́льнікаў |
Д. |
вудзі́льніку |
вудзі́льнікам |
В. |
вудзі́льніка |
вудзі́льнікаў |
Т. |
вудзі́льнікам |
вудзі́льнікамі |
М. |
вудзі́льніку |
вудзі́льніках |
Крыніцы:
piskunou2012.
вудзі́льнік
‘прылада для рыбнай лоўлі’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
вудзі́льнік |
вудзі́льнікі |
Р. |
вудзі́льніка |
вудзі́льнікаў |
Д. |
вудзі́льніку |
вудзі́льнікам |
В. |
вудзі́льнік |
вудзі́льнікі |
Т. |
вудзі́льнікам |
вудзі́льнікамі |
М. |
вудзі́льніку |
вудзі́льніках |
Крыніцы:
piskunou2012.
вудзі́льніца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
вудзі́льніца |
вудзі́льніцы |
Р. |
вудзі́льніцы |
вудзі́льніц |
Д. |
вудзі́льніцы |
вудзі́льніцам |
В. |
вудзі́льніцу |
вудзі́льніц |
Т. |
вудзі́льніцай вудзі́льніцаю |
вудзі́льніцамі |
М. |
вудзі́льніцы |
вудзі́льніцах |
Крыніцы:
piskunou2012.
вудзі́льны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
вудзі́льны |
вудзі́льная |
вудзі́льнае |
вудзі́льныя |
Р. |
вудзі́льнага |
вудзі́льнай вудзі́льнае |
вудзі́льнага |
вудзі́льных |
Д. |
вудзі́льнаму |
вудзі́льнай |
вудзі́льнаму |
вудзі́льным |
В. |
вудзі́льны (неадуш.) вудзі́льнага (адуш.) |
вудзі́льную |
вудзі́льнае |
вудзі́льныя (неадуш.) вудзі́льных (адуш.) |
Т. |
вудзі́льным |
вудзі́льнай вудзі́льнаю |
вудзі́льным |
вудзі́льнымі |
М. |
вудзі́льным |
вудзі́льнай |
вудзі́льным |
вудзі́льных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
вудзі́льшчык
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
вудзі́льшчык |
вудзі́льшчыкі |
Р. |
вудзі́льшчыка |
вудзі́льшчыкаў |
Д. |
вудзі́льшчыку |
вудзі́льшчыкам |
В. |
вудзі́льшчыка |
вудзі́льшчыкаў |
Т. |
вудзі́льшчыкам |
вудзі́льшчыкамі |
М. |
вудзі́льшчыку |
вудзі́льшчыках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
вудзі́льшчыца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
вудзі́льшчыца |
вудзі́льшчыцы |
Р. |
вудзі́льшчыцы |
вудзі́льшчыц |
Д. |
вудзі́льшчыцы |
вудзі́льшчыцам |
В. |
вудзі́льшчыцу |
вудзі́льшчыц |
Т. |
вудзі́льшчыцай вудзі́льшчыцаю |
вудзі́льшчыцамі |
М. |
вудзі́льшчыцы |
вудзі́льшчыцах |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
ву́дзіцца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
- |
- |
2-я ас. |
- |
- |
3-я ас. |
ву́дзіцца |
ву́дзяцца |
Прошлы час |
м. |
ву́дзіўся |
ву́дзіліся |
ж. |
ву́дзілася |
н. |
ву́дзілася |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
ву́дзіць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
ву́джу |
ву́дзім |
2-я ас. |
ву́дзіш |
ву́дзіце |
3-я ас. |
ву́дзіць |
ву́дзяць |
Прошлы час |
м. |
ву́дзіў |
ву́дзілі |
ж. |
ву́дзіла |
н. |
ву́дзіла |
Загадны лад |
2-я ас. |
ву́дзь |
ву́дзьце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
ву́дзячы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
ву́дка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
ву́дка |
ву́дкі |
Р. |
ву́дкі |
ву́дак |
Д. |
ву́дцы |
ву́дкам |
В. |
ву́дку |
ву́дкі |
Т. |
ву́дкай ву́дкаю |
ву́дкамі |
М. |
ву́дцы |
ву́дках |
Крыніцы:
piskunou2012.