ашмо́цце
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| ашмо́цце | |
| ашмо́цця | |
| ашмо́ццю | |
| ашмо́цце | |
| ашмо́ццем | |
| ашмо́цці |
Крыніцы:
Verbum
анлайнавы слоўнікГраматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)
Скарачэнніашмурэ́ць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| ашмурэ́ю | ашмурэ́ем | |
| ашмурэ́еш | ашмурэ́еце | |
| ашмурэ́е | ашмурэ́юць | |
| Прошлы час | ||
| ашмурэ́ў | ашмурэ́лі | |
| ашмурэ́ла | ||
| ашмурэ́ла | ||
| Загадны лад | ||
| ашмурэ́й | ашмурэ́йце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| ашмурэ́ўшы | ||
Крыніцы:
Ашмяне́ц
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| Ашмяне́ц | |
| Ашмянца́ | |
| Ашмянцу́ | |
| Ашмяне́ц | |
| Ашмянцо́м | |
| Ашмянцы́ |
ашмя́нскі
прыметнік, адносны
| ашмя́нскі | ашмя́нская | ашмя́нскае | ашмя́нскія | |
| ашмя́нскага | ашмя́нскай ашмя́нскае |
ашмя́нскага | ашмя́нскіх | |
| ашмя́нскаму | ашмя́нскай | ашмя́нскаму | ашмя́нскім | |
| ашмя́нскі ( ашмя́нскага ( |
ашмя́нскую | ашмя́нскае | ашмя́нскія ( ашмя́нскіх ( |
|
| ашмя́нскім | ашмя́нскай ашмя́нскаю |
ашмя́нскім | ашмя́нскімі | |
| ашмя́нскім | ашмя́нскай | ашмя́нскім | ашмя́нскіх | |
Крыніцы:
Ашмя́нцы
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
| Ашмя́нцы | |
| Ашмя́нцаў | |
| Ашмя́нцам | |
| Ашмя́нцы | |
| Ашмя́нцамі | |
| Ашмя́нцах |
Ашмянцы́
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
| Ашмянцы́ | |
| Ашмянцо́ў | |
| Ашмянца́м | |
| Ашмянцы́ | |
| Ашмянца́мі | |
| Ашмянца́х |
Ашмя́ны
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
| Ашмя́ны | |
| Ашмя́н Ашмя́наў |
|
| Ашмя́нам | |
| Ашмя́ны | |
| Ашмя́намі | |
| Ашмя́нах |