асеці́нскі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
асеці́нскі |
асеці́нская |
асеці́нскае |
асеці́нскія |
| Р. |
асеці́нскага |
асеці́нскай асеці́нскае |
асеці́нскага |
асеці́нскіх |
| Д. |
асеці́нскаму |
асеці́нскай |
асеці́нскаму |
асеці́нскім |
| В. |
асеці́нскі (неадуш.) асеці́нскага (адуш.) |
асеці́нскую |
асеці́нскае |
асеці́нскія (неадуш.) асеці́нскіх (адуш.) |
| Т. |
асеці́нскім |
асеці́нскай асеці́нскаю |
асеці́нскім |
асеці́нскімі |
| М. |
асеці́нскім |
асеці́нскай |
асеці́нскім |
асеці́нскіх |
Крыніцы:
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Асе́цішча
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
Асе́цішча |
| Р. |
Асе́цішча |
| Д. |
Асе́цішчу |
| В. |
Асе́цішча |
| Т. |
Асе́цішчам |
| М. |
Асе́цішчы |
асе́ць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
асе́ць |
асе́ці |
| Р. |
асе́ці |
асе́цей асе́цяў |
| Д. |
асе́ці |
асе́цям |
| В. |
асе́ць |
асе́ці |
| Т. |
асе́ццю |
асе́цямі |
| М. |
асе́ці |
асе́цях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
асе́ч
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
асяку́ |
асячо́м |
| 2-я ас. |
асячэ́ш |
асечаце́ |
| 3-я ас. |
асячэ́ |
асяку́ць |
| Прошлы час |
| м. |
асе́к |
асе́клі |
| ж. |
асе́кла |
| н. |
асе́кла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
асячы́ |
асячы́це |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
асе́кшы |
Іншыя варыянты:
асячы́,
асе́кчы.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
sbm2012.
Асе́чана
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
Асе́чана |
| Р. |
Асе́чана |
| Д. |
Асе́чану |
| В. |
Асе́чана |
| Т. |
Асе́чанам |
| М. |
Асе́чане |
асе́чаны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
асе́чаны |
асе́чаная |
асе́чанае |
асе́чаныя |
| Р. |
асе́чанага |
асе́чанай асе́чанае |
асе́чанага |
асе́чаных |
| Д. |
асе́чанаму |
асе́чанай |
асе́чанаму |
асе́чаным |
| В. |
асе́чаны асе́чанага |
асе́чаную |
асе́чанае |
асе́чаныя асе́чаных |
| Т. |
асе́чаным |
асе́чанай асе́чанаю |
асе́чаным |
асе́чанымі |
| М. |
асе́чаным |
асе́чанай |
асе́чаным |
асе́чаных |
Кароткая форма: асе́чана.
Крыніцы:
dzsl2007.
асе́чка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
асе́чка |
асе́чкі |
| Р. |
асе́чкі |
асе́чак |
| Д. |
асе́чцы |
асе́чкам |
| В. |
асе́чку |
асе́чкі |
| Т. |
асе́чкай асе́чкаю |
асе́чкамі |
| М. |
асе́чцы |
асе́чках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
асё́л
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
асё́л |
аслы́ |
| Р. |
асла́ |
асло́ў |
| Д. |
аслу́ |
асла́м |
| В. |
асла́ |
асло́ў |
| Т. |
асло́м |
асла́мі |
| М. |
асле́ |
асла́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Асё́ткі
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
| Н. |
Асё́ткі |
| Р. |
Асё́так Асё́ткаў |
| Д. |
Асё́ткам |
| В. |
Асё́ткі |
| Т. |
Асё́ткамі |
| М. |
Асё́тках |