інтэліге́нцік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
інтэліге́нцік |
інтэліге́нцікі |
Р. |
інтэліге́нціка |
інтэліге́нцікаў |
Д. |
інтэліге́нціку |
інтэліге́нцікам |
В. |
інтэліге́нціка |
інтэліге́нцікаў |
Т. |
інтэліге́нцікам |
інтэліге́нцікамі |
М. |
інтэліге́нціку |
інтэліге́нціках |
Крыніцы:
piskunou2012.
інтэліге́нцкі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
інтэліге́нцкі |
інтэліге́нцкая |
інтэліге́нцкае |
інтэліге́нцкія |
Р. |
інтэліге́нцкага |
інтэліге́нцкай інтэліге́нцкае |
інтэліге́нцкага |
інтэліге́нцкіх |
Д. |
інтэліге́нцкаму |
інтэліге́нцкай |
інтэліге́нцкаму |
інтэліге́нцкім |
В. |
інтэліге́нцкі (неадуш.) інтэліге́нцкага (адуш.) |
інтэліге́нцкую |
інтэліге́нцкае |
інтэліге́нцкія (неадуш.) інтэліге́нцкіх (адуш.) |
Т. |
інтэліге́нцкім |
інтэліге́нцкай інтэліге́нцкаю |
інтэліге́нцкім |
інтэліге́нцкімі |
М. |
інтэліге́нцкім |
інтэліге́нцкай |
інтэліге́нцкім |
інтэліге́нцкіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
інтэліге́нцыя
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
інтэліге́нцыя |
Р. |
інтэліге́нцыі |
Д. |
інтэліге́нцыі |
В. |
інтэліге́нцыю |
Т. |
інтэліге́нцыяй інтэліге́нцыяю |
М. |
інтэліге́нцыі |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
інтэлігі́бельны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
інтэлігі́бельны |
інтэлігі́бельная |
інтэлігі́бельнае |
інтэлігі́бельныя |
Р. |
інтэлігі́бельнага |
інтэлігі́бельнай інтэлігі́бельнае |
інтэлігі́бельнага |
інтэлігі́бельных |
Д. |
інтэлігі́бельнаму |
інтэлігі́бельнай |
інтэлігі́бельнаму |
інтэлігі́бельным |
В. |
інтэлігі́бельны (неадуш.) інтэлігі́бельнага (адуш.) |
інтэлігі́бельную |
інтэлігі́бельнае |
інтэлігі́бельныя (неадуш.) інтэлігі́бельных (адуш.) |
Т. |
інтэлігі́бельным |
інтэлігі́бельнай інтэлігі́бельнаю |
інтэлігі́бельным |
інтэлігі́бельнымі |
М. |
інтэлігі́бельным |
інтэлігі́бельнай |
інтэлігі́бельным |
інтэлігі́бельных |
Крыніцы:
piskunou2012,
sbm2012.
інтэнда́нт
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
інтэнда́нт |
інтэнда́нты |
Р. |
інтэнда́нта |
інтэнда́нтаў |
Д. |
інтэнда́нту |
інтэнда́нтам |
В. |
інтэнда́нта |
інтэнда́нтаў |
Т. |
інтэнда́нтам |
інтэнда́нтамі |
М. |
інтэнда́нце |
інтэнда́нтах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
інтэнда́нцкі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
інтэнда́нцкі |
інтэнда́нцкая |
інтэнда́нцкае |
інтэнда́нцкія |
Р. |
інтэнда́нцкага |
інтэнда́нцкай інтэнда́нцкае |
інтэнда́нцкага |
інтэнда́нцкіх |
Д. |
інтэнда́нцкаму |
інтэнда́нцкай |
інтэнда́нцкаму |
інтэнда́нцкім |
В. |
інтэнда́нцкі (неадуш.) інтэнда́нцкага (адуш.) |
інтэнда́нцкую |
інтэнда́нцкае |
інтэнда́нцкія (неадуш.) інтэнда́нцкіх (адуш.) |
Т. |
інтэнда́нцкім |
інтэнда́нцкай інтэнда́нцкаю |
інтэнда́нцкім |
інтэнда́нцкімі |
М. |
інтэнда́нцкім |
інтэнда́нцкай |
інтэнда́нцкім |
інтэнда́нцкіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
інтэнда́нцтва
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
інтэнда́нцтва |
Р. |
інтэнда́нцтва |
Д. |
інтэнда́нцтву |
В. |
інтэнда́нцтва |
Т. |
інтэнда́нцтвам |
М. |
інтэнда́нцтве |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
інтэнсі́ў
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
інтэнсі́ў |
Р. |
інтэнсі́ва |
Д. |
інтэнсі́ву |
В. |
інтэнсі́ў |
Т. |
інтэнсі́вам |
М. |
інтэнсі́ве |
Крыніцы:
piskunou2012.
інтэнсі́ўна
прыслоўе, утворана ад прыметніка
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
інтэнсі́ўна |
інтэнсі́ўней |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
інтэнсі́ўнасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
інтэнсі́ўнасць |
Р. |
інтэнсі́ўнасці |
Д. |
інтэнсі́ўнасці |
В. |
інтэнсі́ўнасць |
Т. |
інтэнсі́ўнасцю |
М. |
інтэнсі́ўнасці |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.