нязмо́жаны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
нязмо́жаны |
нязмо́жаная |
нязмо́жанае |
нязмо́жаныя |
Р. |
нязмо́жанага |
нязмо́жанай нязмо́жанае |
нязмо́жанага |
нязмо́жаных |
Д. |
нязмо́жанаму |
нязмо́жанай |
нязмо́жанаму |
нязмо́жаным |
В. |
нязмо́жаны (неадуш.) нязмо́жанага (адуш.) |
нязмо́жаную |
нязмо́жанае |
нязмо́жаныя (неадуш.) нязмо́жаных (адуш.) |
Т. |
нязмо́жаным |
нязмо́жанай нязмо́жанаю |
нязмо́жаным |
нязмо́жанымі |
М. |
нязмо́жаным |
нязмо́жанай |
нязмо́жаным |
нязмо́жаных |
Крыніцы:
piskunou2012.
нязмо́жнасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
нязмо́жнасць |
Р. |
нязмо́жнасці |
Д. |
нязмо́жнасці |
В. |
нязмо́жнасць |
Т. |
нязмо́жнасцю |
М. |
нязмо́жнасці |
Крыніцы:
piskunou2012.
нязмо́раны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
нязмо́раны |
нязмо́раная |
нязмо́ранае |
нязмо́раныя |
Р. |
нязмо́ранага |
нязмо́ранай нязмо́ранае |
нязмо́ранага |
нязмо́раных |
Д. |
нязмо́ранаму |
нязмо́ранай |
нязмо́ранаму |
нязмо́раным |
В. |
нязмо́раны (неадуш.) нязмо́ранага (адуш.) |
нязмо́раную |
нязмо́ранае |
нязмо́раныя (неадуш.) нязмо́раных (адуш.) |
Т. |
нязмо́раным |
нязмо́ранай нязмо́ранаю |
нязмо́раным |
нязмо́ранымі |
М. |
нязмо́раным |
нязмо́ранай |
нязмо́раным |
нязмо́раных |
Крыніцы:
piskunou2012.
нязмо́ўкла
прыслоўе, утворана ад прыметніка
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
нязмо́ўкла |
- |
- |
Крыніцы:
piskunou2012.