го́мзаць
‘невыразна гаварыць што-небудзь і без прамога дапаўнення’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
го́мзаю |
го́мзаем |
2-я ас. |
го́мзаеш |
го́мзаеце |
3-я ас. |
го́мзае |
го́мзаюць |
Прошлы час |
м. |
го́мзаў |
го́мзалі |
ж. |
го́мзала |
н. |
го́мзала |
Загадны лад |
2-я ас. |
го́мзай |
го́мзайце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
го́мзаючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
го́мік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
го́мік |
го́мікі |
Р. |
го́міка |
го́мікаў |
Д. |
го́міку |
го́мікам |
В. |
го́міка |
го́мікаў |
Т. |
го́мікам |
го́мікамі |
М. |
го́міку |
го́міках |
Крыніцы:
piskunou2012.
го́мтанне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
го́мтанне |
Р. |
го́мтання |
Д. |
го́мтанню |
В. |
го́мтанне |
Т. |
го́мтаннем |
М. |
го́мтанні |
Крыніцы:
piskunou2012.
го́н
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
го́н |
Р. |
го́ну |
Д. |
го́ну |
В. |
го́н |
Т. |
го́нам |
М. |
го́не |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
го́нар
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
го́нар |
Р. |
го́нару |
Д. |
го́нару |
В. |
го́нар |
Т. |
го́нарам |
М. |
го́нары |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
го́начнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
го́начнік |
го́начнікі |
Р. |
го́начніка |
го́начнікаў |
Д. |
го́начніку |
го́начнікам |
В. |
го́начніка |
го́начнікаў |
Т. |
го́начнікам |
го́начнікамі |
М. |
го́начніку |
го́начніках |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
го́начны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
го́начны |
го́начная |
го́начнае |
го́начныя |
Р. |
го́начнага |
го́начнай го́начнае |
го́начнага |
го́начных |
Д. |
го́начнаму |
го́начнай |
го́начнаму |
го́начным |
В. |
го́начны (неадуш.) го́начнага (адуш.) |
го́начную |
го́начнае |
го́начныя (неадуш.) го́начных (адуш.) |
Т. |
го́начным |
го́начнай го́начнаю |
го́начным |
го́начнымі |
М. |
го́начным |
го́начнай |
го́начным |
го́начных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
го́нвед
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
го́нвед |
Р. |
го́нведа |
Д. |
го́нведу |
В. |
го́нвед |
Т. |
го́нведам |
М. |
го́нведзе |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012.
го́нг
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
го́нг |
го́нгі |
Р. |
го́нга |
го́нгаў |
Д. |
го́нгу |
го́нгам |
В. |
го́нг |
го́нгі |
Т. |
го́нгам |
го́нгамі |
М. |
го́нгу |
го́нгах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.