харызма́тык
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
харызма́тык |
харызма́тыкі |
Р. |
харызма́тыка |
харызма́тыкаў |
Д. |
харызма́тыку |
харызма́тыкам |
В. |
харызма́тыка |
харызма́тыкаў |
Т. |
харызма́тыкам |
харызма́тыкамі |
М. |
харызма́тыку |
харызма́тыках |
Крыніцы:
piskunou2012.
харызматы́чна
прыслоўе, утворана ад прыметніка
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
харызматы́чна |
харызматы́чней |
- |
харызматы́чнасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
харызматы́чнасць |
Р. |
харызматы́чнасці |
Д. |
харызматы́чнасці |
В. |
харызматы́чнасць |
Т. |
харызматы́чнасцю |
М. |
харызматы́чнасці |
Крыніцы:
piskunou2012.
харызматы́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
харызматы́чны |
харызматы́чная |
харызматы́чнае |
харызматы́чныя |
Р. |
харызматы́чнага |
харызматы́чнай харызматы́чнае |
харызматы́чнага |
харызматы́чных |
Д. |
харызматы́чнаму |
харызматы́чнай |
харызматы́чнаму |
харызматы́чным |
В. |
харызматы́чны (неадуш.) харызматы́чнага (адуш.) |
харызматы́чную |
харызматы́чнае |
харызматы́чныя (неадуш.) харызматы́чных (адуш.) |
Т. |
харызматы́чным |
харызматы́чнай харызматы́чнаю |
харызматы́чным |
харызматы́чнымі |
М. |
харызматы́чным |
харызматы́чнай |
харызматы́чным |
харызматы́чных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
хары́ст
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
хары́ст |
хары́сты |
Р. |
хары́ста |
хары́стаў |
Д. |
хары́сту |
хары́стам |
В. |
хары́ста |
хары́стаў |
Т. |
хары́стам |
хары́стамі |
М. |
хары́сце |
хары́стах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
хары́стка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
хары́стка |
хары́сткі |
Р. |
хары́сткі |
хары́стак |
Д. |
хары́стцы |
хары́сткам |
В. |
хары́стку |
хары́стак |
Т. |
хары́сткай хары́сткаю |
хары́сткамі |
М. |
хары́стцы |
хары́стках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Харыта́нцы
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
Н. |
Харыта́нцы |
Р. |
Харыта́нцаў |
Д. |
Харыта́нцам |
В. |
Харыта́нцы |
Т. |
Харыта́нцамі |
М. |
Харыта́нцах |
Харыто́нава
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
Харыто́нава |
Р. |
Харыто́нава |
Д. |
Харыто́наву |
В. |
Харыто́нава |
Т. |
Харыто́навам |
М. |
Харыто́наве |
Харыто́наўка
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
Харыто́наўка |
Р. |
Харыто́наўкі |
Д. |
Харыто́наўцы |
В. |
Харыто́наўку |
Т. |
Харыто́наўкай Харыто́наўкаю |
М. |
Харыто́наўцы |
Харыто́ны
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
Н. |
Харыто́ны |
Р. |
Харыто́н Харыто́наў |
Д. |
Харыто́нам |
В. |
Харыто́ны |
Т. |
Харыто́намі |
М. |
Харыто́нах |