Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
авклмоухцшыэ

чыно́ўнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. чыно́ўнік чыно́ўнікі
Р. чыно́ўніка чыно́ўнікаў
Д. чыно́ўніку чыно́ўнікам
В. чыно́ўніка чыно́ўнікаў
Т. чыно́ўнікам чыно́ўнікамі
М. чыно́ўніку чыно́ўніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

чыно́ўніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. чыно́ўніца чыно́ўніцы
Р. чыно́ўніцы чыно́ўніц
Д. чыно́ўніцы чыно́ўніцам
В. чыно́ўніцу чыно́ўніц
Т. чыно́ўніцай
чыно́ўніцаю		 чыно́ўніцамі
М. чыно́ўніцы чыно́ўніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

чыно́ўніцкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. чыно́ўніцкі чыно́ўніцкая чыно́ўніцкае чыно́ўніцкія
Р. чыно́ўніцкага чыно́ўніцкай
чыно́ўніцкае		 чыно́ўніцкага чыно́ўніцкіх
Д. чыно́ўніцкаму чыно́ўніцкай чыно́ўніцкаму чыно́ўніцкім
В. чыно́ўніцкі (неадуш.)
чыно́ўніцкага (адуш.)		 чыно́ўніцкую чыно́ўніцкае чыно́ўніцкія (неадуш.)
чыно́ўніцкіх (адуш.)
Т. чыно́ўніцкім чыно́ўніцкай
чыно́ўніцкаю		 чыно́ўніцкім чыно́ўніцкімі
М. чыно́ўніцкім чыно́ўніцкай чыно́ўніцкім чыно́ўніцкіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

чыно́ўніцтва

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. чыно́ўніцтва
Р. чыно́ўніцтва
Д. чыно́ўніцтву
В. чыно́ўніцтва
Т. чыно́ўніцтвам
М. чыно́ўніцтве

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

чыно́ўны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. чыно́ўны чыно́ўная чыно́ўнае чыно́ўныя
Р. чыно́ўнага чыно́ўнай
чыно́ўнае		 чыно́ўнага чыно́ўных
Д. чыно́ўнаму чыно́ўнай чыно́ўнаму чыно́ўным
В. чыно́ўны (неадуш.)
чыно́ўнага (адуш.)		 чыно́ўную чыно́ўнае чыно́ўныя (неадуш.)
чыно́ўных (адуш.)
Т. чыно́ўным чыно́ўнай
чыно́ўнаю		 чыно́ўным чыно́ўнымі
М. чыно́ўным чыно́ўнай чыно́ўным чыно́ўных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

чыну́ша

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. чыну́ша чыну́шы
Р. чыну́шы чыну́ш
Д. чыну́шу чыну́шам
В. чыну́шу чыну́ш
Т. чыну́шам чыну́шамі
М. чыну́шу чыну́шах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, tsblm1996, tsbm1984.

чы́нш

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. чы́нш
Р. чы́ншу
Д. чы́ншу
В. чы́нш
Т. чы́ншам
М. чы́ншы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

чыншаві́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. чыншаві́к чыншавікі́
Р. чыншавіка́ чыншавіко́ў
Д. чыншавіку́ чыншавіка́м
В. чыншавіка́ чыншавіко́ў
Т. чыншавіко́м чыншавіка́мі
М. чыншавіку́ чыншавіка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

чыншаві́цкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. чыншаві́цкі чыншаві́цкая чыншаві́цкае чыншаві́цкія
Р. чыншаві́цкага чыншаві́цкай
чыншаві́цкае		 чыншаві́цкага чыншаві́цкіх
Д. чыншаві́цкаму чыншаві́цкай чыншаві́цкаму чыншаві́цкім
В. чыншаві́цкі
чыншаві́цкага		 чыншаві́цкую чыншаві́цкае чыншаві́цкія
Т. чыншаві́цкім чыншаві́цкай
чыншаві́цкаю		 чыншаві́цкім чыншаві́цкімі
М. чыншаві́цкім чыншаві́цкай чыншаві́цкім чыншаві́цкіх

Крыніцы: tsblm1996.

чы́ншавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. чы́ншавы чы́ншавая чы́ншавае чы́ншавыя
Р. чы́ншавага чы́ншавай
чы́ншавае		 чы́ншавага чы́ншавых
Д. чы́ншаваму чы́ншавай чы́ншаваму чы́ншавым
В. чы́ншавы (неадуш.)
чы́ншавага (адуш.)		 чы́ншавую чы́ншавае чы́ншавыя (неадуш.)
чы́ншавых (адуш.)
Т. чы́ншавым чы́ншавай
чы́ншаваю		 чы́ншавым чы́ншавымі
М. чы́ншавым чы́ншавай чы́ншавым чы́ншавых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.