Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
агдеёіоуыьэюя

няве́рны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. няве́рны няве́рная няве́рнае няве́рныя
Р. няве́рнага няве́рнай
няве́рнае		 няве́рнага няве́рных
Д. няве́рнаму няве́рнай няве́рнаму няве́рным
В. няве́рны (неадуш.)
няве́рнага (адуш.)		 няве́рную няве́рнае няве́рныя (неадуш.)
няве́рных (адуш.)
Т. няве́рным няве́рнай
няве́рнаю		 няве́рным няве́рнымі
М. няве́рным няве́рнай няве́рным няве́рных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

няве́рства

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. няве́рства
Р. няве́рства
Д. няве́рству
В. няве́рства
Т. няве́рствам
М. няве́рстве

Крыніцы: piskunou2012.

няве́руючая

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз. мн.
ж. -
Н. няве́руючая няве́руючыя
Р. няве́руючай няве́руючых
Д. няве́руючай няве́руючым
В. няве́руючую няве́руючых
Т. няве́руючай
няве́руючаю		 няве́руючымі
М. няве́руючай няве́руючых

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

няве́руючы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. няве́руючы няве́руючая няве́руючае няве́руючыя
Р. няве́руючага няве́руючай
няве́руючае		 няве́руючага няве́руючых
Д. няве́руючаму няве́руючай няве́руючаму няве́руючым
В. няве́руючага (адуш.) няве́руючую няве́руючае няве́руючых (адуш.)
Т. няве́руючым няве́руючай
няве́руючаю		 няве́руючым няве́руючымі
М. няве́руючым няве́руючай няве́руючым няве́руючых

Крыніцы: krapivabr2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

няве́руючы

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз. мн.
м. -
Н. няве́руючы няве́руючыя
Р. няве́руючага няве́руючых
Д. няве́руючаму няве́руючым
В. няве́руючага няве́руючых
Т. няве́руючым няве́руючымі
М. няве́руючым няве́руючых

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

няве́руючы

дзеепрыметнік, незалежны стан, цяперашні час, незакончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. няве́руючы няве́руючая няве́руючае няве́руючыя
Р. няве́руючага няве́руючай
няве́руючае		 няве́руючага няве́руючых
Д. няве́руючаму няве́руючай няве́руючаму няве́руючым
В. няве́руючага (адуш.) няве́руючую няве́руючае няве́руючых (адуш.)
Т. няве́руючым няве́руючай
няве́руючаю		 няве́руючым няве́руючымі
М. няве́руючым няве́руючай няве́руючым няве́руючых

Крыніцы: krapivabr2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Няве́ры

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Няве́ры
Р. Няве́р
Няве́раў
Д. Няве́рам
В. Няве́ры
Т. Няве́рамі
М. Няве́рах

няве́села

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
няве́села - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

няве́ста

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. няве́ста няве́сты
Р. няве́сты няве́ст
Д. няве́сце няве́стам
В. няве́сту няве́ст
Т. няве́стай
няве́стаю		 няве́стамі
М. няве́сце няве́стах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

няве́стачка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. няве́стачка няве́стачкі
Р. няве́стачкі няве́стачак
Д. няве́стачцы няве́стачкам
В. няве́стачку няве́стачак
Т. няве́стачкай
няве́стачкаю		 няве́стачкамі
М. няве́стачцы няве́стачках

Крыніцы: piskunou2012.