няве́руючы

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз. мн.
м. -
Н. няве́руючы няве́руючыя
Р. няве́руючага няве́руючых
Д. няве́руючаму няве́руючым
В. няве́руючага няве́руючых
Т. няве́руючым няве́руючымі
М. няве́руючым няве́руючых

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)