зласме́шнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
зласме́шнік |
зласме́шнікі |
Р. |
зласме́шніка |
зласме́шнікаў |
Д. |
зласме́шніку |
зласме́шнікам |
В. |
зласме́шніка |
зласме́шнікаў |
Т. |
зласме́шнікам |
зласме́шнікамі |
М. |
зласме́шніку |
зласме́шніках |
Крыніцы:
piskunou2012.
зласме́шніца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
зласме́шніца |
зласме́шніцы |
Р. |
зласме́шніцы |
зласме́шніц |
Д. |
зласме́шніцы |
зласме́шніцам |
В. |
зласме́шніцу |
зласме́шніц |
Т. |
зласме́шніцай зласме́шніцаю |
зласме́шніцамі |
М. |
зласме́шніцы |
зласме́шніцах |
Крыніцы:
piskunou2012.
зласне́йшы
прыметнік, якасны, вышэйшая cтупень параўнання
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
зласне́йшы |
зласне́йшая |
зласне́йшае |
зласне́йшыя |
Р. |
зласне́йшага |
зласне́йшай зласне́йшае |
зласне́йшага |
зласне́йшых |
Д. |
зласне́йшаму |
зласне́йшай |
зласне́йшаму |
зласне́йшым |
В. |
зласне́йшы (неадуш.) зласне́йшага (адуш.) |
зласне́йшую |
зласне́йшае |
зласне́йшыя (неадуш.) зласне́йшых (адуш.) |
Т. |
зласне́йшым |
зласне́йшай зласне́йшаю |
зласне́йшым |
зласне́йшымі |
М. |
зласне́йшым |
зласне́йшай |
зласне́йшым |
зласне́йшых |
Крыніцы:
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
зласне́ць
‘станавіцца злым’
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
зласне́ю |
зласне́ем |
2-я ас. |
зласне́еш |
зласне́еце |
3-я ас. |
зласне́е |
зласне́юць |
Прошлы час |
м. |
зласне́ў |
зласне́лі |
ж. |
зласне́ла |
н. |
зласне́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
зласне́й |
зласне́йце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
зласне́ючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Зла́та
назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
Зла́та |
Зла́ты |
Р. |
Зла́ты |
Зла́т |
Д. |
Зла́це |
Зла́там |
В. |
Зла́ту |
Зла́т |
Т. |
Зла́тай Зла́таю |
Зла́тамі |
М. |
Зла́це |
Зла́тах |