зну́раны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
зну́раны |
зну́раная |
зну́ранае |
зну́раныя |
| Р. |
зну́ранага |
зну́ранай зну́ранае |
зну́ранага |
зну́раных |
| Д. |
зну́ранаму |
зну́ранай |
зну́ранаму |
зну́раным |
| В. |
зну́раны (неадуш.) зну́ранага (адуш.) |
зну́раную |
зну́ранае |
зну́раныя (неадуш.) зну́раных (адуш.) |
| Т. |
зну́раным |
зну́ранай зну́ранаю |
зну́раным |
зну́ранымі |
| М. |
зну́раным |
зну́ранай |
зну́раным |
зну́раных |
Крыніцы:
piskunou2012.
знуро́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
знуро́ны |
знуро́ная |
знуро́нае |
знуро́ныя |
| Р. |
знуро́нага |
знуро́най знуро́нае |
знуро́нага |
знуро́ных |
| Д. |
знуро́наму |
знуро́най |
знуро́наму |
знуро́ным |
| В. |
знуро́ны (неадуш.) знуро́нага (адуш.) |
знуро́ную |
знуро́нае |
знуро́ныя (неадуш.) знуро́ных (адуш.) |
| Т. |
знуро́ным |
знуро́най знуро́наю |
знуро́ным |
знуро́нымі |
| М. |
знуро́ным |
знуро́най |
знуро́ным |
знуро́ных |
Крыніцы:
piskunou2012.
знурэ́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
знурэ́нне |
| Р. |
знурэ́ння |
| Д. |
знурэ́нню |
| В. |
знурэ́нне |
| Т. |
знурэ́ннем |
| М. |
знурэ́нні |
Крыніцы:
piskunou2012.
знутры́
прыслоўе
| станоўч. |
выш. |
найвыш. |
| знутры́ |
- |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
знушча́цца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
знушча́юся |
знушча́емся |
| 2-я ас. |
знушча́ешся |
знушча́ецеся |
| 3-я ас. |
знушча́ецца |
знушча́юцца |
| Прошлы час |
| м. |
знушча́ўся |
знушча́ліся |
| ж. |
знушча́лася |
| н. |
знушча́лася |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
знушча́йся |
знушча́йцеся |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
знушча́ючыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
знушча́ць
‘схіляць, спакушаць, падбухторваць каго-небудзь, што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
знушча́ю |
знушча́ем |
| 2-я ас. |
знушча́еш |
знушча́еце |
| 3-я ас. |
знушча́е |
знушча́юць |
| Прошлы час |
| м. |
знушча́ў |
знушча́лі |
| ж. |
знушча́ла |
| н. |
знушча́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
знушча́й |
знушча́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
знушча́ючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
знушчэ́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
знушчэ́нне |
| Р. |
знушчэ́ння |
| Д. |
знушчэ́нню |
| В. |
знушчэ́нне |
| Т. |
знушчэ́ннем |
| М. |
знушчэ́нні |
Крыніцы:
piskunou2012.
зныва́ць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
зныва́ю |
зныва́ем |
| 2-я ас. |
зныва́еш |
зныва́еце |
| 3-я ас. |
зныва́е |
зныва́юць |
| Прошлы час |
| м. |
зныва́ў |
зныва́лі |
| ж. |
зныва́ла |
| н. |
зныва́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
зныва́й |
зныва́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
зныва́ючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.