чалабі́тчык
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
чалабі́тчык |
чалабі́тчыкі |
Р. |
чалабі́тчыка |
чалабі́тчыкаў |
Д. |
чалабі́тчыку |
чалабі́тчыкам |
В. |
чалабі́тчыка |
чалабі́тчыкаў |
Т. |
чалабі́тчыкам |
чалабі́тчыкамі |
М. |
чалабі́тчыку |
чалабі́тчыках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
чалабі́тчыца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
чалабі́тчыца |
чалабі́тчыцы |
Р. |
чалабі́тчыцы |
чалабі́тчыц |
Д. |
чалабі́тчыцы |
чалабі́тчыцам |
В. |
чалабі́тчыцу |
чалабі́тчыц |
Т. |
чалабі́тчыцай чалабі́тчыцаю |
чалабі́тчыцамі |
М. |
чалабі́тчыцы |
чалабі́тчыцах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
чалабі́цце
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
чалабі́цце |
Р. |
чалабі́цця |
Д. |
чалабі́ццю |
В. |
чалабі́цце |
Т. |
чалабі́ццем |
М. |
чалабі́цці |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
чалаве́к
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
чалаве́к |
лю́дзі чалаве́кі |
Р. |
чалаве́ка |
людзе́й чалаве́к |
Д. |
чалаве́ку |
лю́дзям людзя́м чалаве́кам |
В. |
чалаве́ка |
людзе́й чалаве́к |
Т. |
чалаве́кам |
людзьмі́ чалаве́камі |
М. |
чалаве́ку |
лю́дзях людзя́х чалаве́ках |
Кл. |
чалаве́ча |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
чалавекабо́г
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
чалавекабо́г |
чалавекабагі́ |
Р. |
чалавекабо́га |
чалавекабаго́ў |
Д. |
чалавекабо́гу |
чалавекабага́м |
В. |
чалавекабо́га |
чалавекабаго́ў |
Т. |
чалавекабо́гам |
чалавекабага́мі |
М. |
чалавекабо́гу |
чалавекабага́х |
Крыніцы:
piskunou2012.
чалавеказабо́йства
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
чалавеказабо́йства |
Р. |
чалавеказабо́йства |
Д. |
чалавеказабо́йству |
В. |
чалавеказабо́йства |
Т. |
чалавеказабо́йствам |
М. |
чалавеказабо́йстве |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
tsbm1984.
чалавеказабо́йца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
чалавеказабо́йца |
чалавеказабо́йцы |
Р. |
чалавеказабо́йцы |
чалавеказабо́йцаў |
Д. |
чалавеказабо́йцу |
чалавеказабо́йцам |
В. |
чалавеказабо́йцу |
чалавеказабо́йцаў |
Т. |
чалавеказабо́йцам |
чалавеказабо́йцамі |
М. |
чалавеказабо́йцу |
чалавеказабо́йцах |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
tsbm1984.