Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
авеёіклмнопрстуфхцчшыьэюя
бвгдеёзклмнпрстўфхцэя-

сігне́віцкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сігне́віцкі сігне́віцкая сігне́віцкае сігне́віцкія
Р. сігне́віцкага сігне́віцкай
сігне́віцкае		 сігне́віцкага сігне́віцкіх
Д. сігне́віцкаму сігне́віцкай сігне́віцкаму сігне́віцкім
В. сігне́віцкі (неадуш.)
сігне́віцкага (адуш.)		 сігне́віцкую сігне́віцкае сігне́віцкія (неадуш.)
сігне́віцкіх (адуш.)
Т. сігне́віцкім сігне́віцкай
сігне́віцкаю		 сігне́віцкім сігне́віцкімі
М. сігне́віцкім сігне́віцкай сігне́віцкім сігне́віцкіх

Крыніцы: piskunou2012.

Сігне́вічы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Сігне́вічы
Р. Сігне́віч
Сігне́вічаў
Д. Сігне́вічам
В. Сігне́вічы
Т. Сігне́вічамі
М. Сігне́вічах

сігніфіка́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. сігніфіка́т
Р. сігніфіка́та
Д. сігніфіка́ту
В. сігніфіка́т
Т. сігніфіка́там
М. сігніфіка́це

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012.

сігніфікаты́ўны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сігніфікаты́ўны сігніфікаты́ўная сігніфікаты́ўнае сігніфікаты́ўныя
Р. сігніфікаты́ўнага сігніфікаты́ўнай
сігніфікаты́ўнае		 сігніфікаты́ўнага сігніфікаты́ўных
Д. сігніфікаты́ўнаму сігніфікаты́ўнай сігніфікаты́ўнаму сігніфікаты́ўным
В. сігніфікаты́ўны (неадуш.)
сігніфікаты́ўнага (адуш.)		 сігніфікаты́ўную сігніфікаты́ўнае сігніфікаты́ўныя (неадуш.)
сігніфікаты́ўных (адуш.)
Т. сігніфікаты́ўным сігніфікаты́ўнай
сігніфікаты́ўнаю		 сігніфікаты́ўным сігніфікаты́ўнымі
М. сігніфікаты́ўным сігніфікаты́ўнай сігніфікаты́ўным сігніфікаты́ўных

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012.

сігну́ць

‘ступіць, зрабіць крок’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. сігну́ сігнё́м
2-я ас. сігне́ш сігняце́
3-я ас. сігне́ сігну́ць
Прошлы час
м. сігну́ў сігну́лі
ж. сігну́ла
н. сігну́ла
Загадны лад
2-я ас. сігні́ сігні́це
Дзеепрыслоўе
прош. час сігну́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

сіго́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сіго́вы сіго́вая сіго́вае сіго́выя
Р. сіго́вага сіго́вай
сіго́вае		 сіго́вага сіго́вых
Д. сіго́ваму сіго́вай сіго́ваму сіго́вым
В. сіго́вы (неадуш.)
сіго́вага (адуш.)		 сіго́вую сіго́вае сіго́выя (неадуш.)
сіго́вых (адуш.)
Т. сіго́вым сіго́вай
сіго́ваю		 сіго́вым сіго́вымі
М. сіго́вым сіго́вай сіго́вым сіго́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

сіго́выя

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, субстантываваны множналікавы, ад’ектыўнае скланенне

мн.
-
Н. сіго́выя
Р. сіго́вых
Д. сіго́вым
В. сіго́вых
Т. сіго́вымі
М. сіго́вых

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012.

сігра́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. сігра́н
Р. сігра́ну
Д. сігра́ну
В. сігра́н
Т. сігра́нам
М. сігра́не

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

сігура́нца

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. сігура́нца
Р. сігура́нцы
Д. сігура́нцы
В. сігура́нцу
Т. сігура́нцай
сігура́нцаю
М. сігура́нцы

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, tsbm1984.

сі́дар

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сі́дар сі́дары
Р. сі́дара сі́дараў
Д. сі́дару сі́дарам
В. сі́дар сі́дары
Т. сі́дарам сі́дарамі
М. сі́дары сі́дарах

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012.