паматло́шаны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
паматло́шаны |
паматло́шаная |
паматло́шанае |
паматло́шаныя |
Р. |
паматло́шанага |
паматло́шанай паматло́шанае |
паматло́шанага |
паматло́шаных |
Д. |
паматло́шанаму |
паматло́шанай |
паматло́шанаму |
паматло́шаным |
В. |
паматло́шаны (неадуш.) паматло́шанага (адуш.) |
паматло́шаную |
паматло́шанае |
паматло́шаныя (неадуш.) паматло́шаных (адуш.) |
Т. |
паматло́шаным |
паматло́шанай паматло́шанаю |
паматло́шаным |
паматло́шанымі |
М. |
паматло́шаным |
паматло́шанай |
паматло́шаным |
паматло́шаных |
Крыніцы:
piskunou2012.
паматля́цца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
- |
- |
2-я ас. |
- |
- |
3-я ас. |
паматля́ецца |
паматля́юцца |
Прошлы час |
м. |
паматля́ўся |
паматля́ліся |
ж. |
паматля́лася |
н. |
паматля́лася |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
паматля́ць
дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
паматля́ю |
паматля́ем |
2-я ас. |
паматля́еш |
паматля́еце |
3-я ас. |
паматля́е |
паматля́юць |
Прошлы час |
м. |
паматля́ў |
паматля́лі |
ж. |
паматля́ла |
н. |
паматля́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
паматля́й |
паматля́йце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
паматля́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
паматы́чыць
‘парыхліць што-небудзь матыкай’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
паматы́чу |
паматы́чым |
2-я ас. |
паматы́чыш |
паматы́чыце |
3-я ас. |
паматы́чыць |
паматы́чаць |
Прошлы час |
м. |
паматы́чыў |
паматы́чылі |
ж. |
паматы́чыла |
н. |
паматы́чыла |
Загадны лад |
2-я ас. |
паматы́ч |
паматы́чце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
паматы́чыўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
памаўза́
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
памаўза́ |
памаўзы́ |
Р. |
памаўзы́ |
памаўзо́ў |
Д. |
памаўзе́ |
памаўза́м |
В. |
памаўзу́ |
памаўзо́ў |
Т. |
памаўзо́й памаўзо́ю |
памаўза́мі |
М. |
памаўзе́ |
памаўза́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
памаўза́
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
памаўза́ |
памаўзы́ |
Р. |
памаўзы́ |
памаўзо́ў |
Д. |
памаўзе́ |
памаўза́м |
В. |
памаўзу́ |
памаўзо́ў |
Т. |
памаўзо́й памаўзо́ю |
памаўза́мі |
М. |
памаўзе́ |
памаўза́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
памаўзлі́ва
прыслоўе, утворана ад прыметніка
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
памаўзлі́ва |
памаўзлі́вей |
- |
Крыніцы:
piskunou2012,
sbm2012.
памаўзлі́васць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
памаўзлі́васць |
Р. |
памаўзлі́васці |
Д. |
памаўзлі́васці |
В. |
памаўзлі́васць |
Т. |
памаўзлі́васцю |
М. |
памаўзлі́васці |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
памаўзлі́вы
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
памаўзлі́вы |
памаўзлі́вая |
памаўзлі́вае |
памаўзлі́выя |
Р. |
памаўзлі́вага |
памаўзлі́вай памаўзлі́вае |
памаўзлі́вага |
памаўзлі́вых |
Д. |
памаўзлі́ваму |
памаўзлі́вай |
памаўзлі́ваму |
памаўзлі́вым |
В. |
памаўзлі́вы (неадуш.) памаўзлі́вага (адуш.) |
памаўзлі́вую |
памаўзлі́вае |
памаўзлі́выя (неадуш.) памаўзлі́вых (адуш.) |
Т. |
памаўзлі́вым |
памаўзлі́вай памаўзлі́ваю |
памаўзлі́вым |
памаўзлі́вымі |
М. |
памаўзлі́вым |
памаўзлі́вай |
памаўзлі́вым |
памаўзлі́вых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.