пагарджа́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
пагарджа́ны |
пагарджа́ная |
пагарджа́нае |
пагарджа́ныя |
Р. |
пагарджа́нага |
пагарджа́най пагарджа́нае |
пагарджа́нага |
пагарджа́ных |
Д. |
пагарджа́наму |
пагарджа́най |
пагарджа́наму |
пагарджа́ным |
В. |
пагарджа́ны (неадуш.) пагарджа́нага (адуш.) |
пагарджа́ную |
пагарджа́нае |
пагарджа́ныя (неадуш.) пагарджа́ных (адуш.) |
Т. |
пагарджа́ным |
пагарджа́най пагарджа́наю |
пагарджа́ным |
пагарджа́нымі |
М. |
пагарджа́ным |
пагарджа́най |
пагарджа́ным |
пагарджа́ных |
Кароткая форма: пагарджа́на.
Крыніцы:
piskunou2012.
пагарджа́цца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
- |
- |
2-я ас. |
- |
- |
3-я ас. |
пагарджа́ецца |
пагарджа́юцца |
Прошлы час |
м. |
пагарджа́ўся |
пагарджа́ліся |
ж. |
пагарджа́лася |
н. |
пагарджа́лася |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012.
пагарджа́ць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
пагарджа́ю |
пагарджа́ем |
2-я ас. |
пагарджа́еш |
пагарджа́еце |
3-я ас. |
пагарджа́е |
пагарджа́юць |
Прошлы час |
м. |
пагарджа́ў |
пагарджа́лі |
ж. |
пагарджа́ла |
н. |
пагарджа́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
пагарджа́й |
пагарджа́йце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
пагарджа́ючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
пагарджэ́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
пагарджэ́нне |
Р. |
пагарджэ́ння |
Д. |
пагарджэ́нню |
В. |
пагарджэ́нне |
Т. |
пагарджэ́ннем |
М. |
пагарджэ́нні |
Крыніцы:
piskunou2012.
пагардзе́ць
‘стаць ганарлівым’
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
пагардзе́ю |
пагардзе́ем |
2-я ас. |
пагардзе́еш |
пагардзе́еце |
3-я ас. |
пагардзе́е |
пагардзе́юць |
Прошлы час |
м. |
пагардзе́ў |
пагардзе́лі |
ж. |
пагардзе́ла |
н. |
пагардзе́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
пагардзе́й |
пагардзе́йце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
пагардзе́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
пага́рдзіць
‘паставіцца з пагардай да каго-небудзь, чаго-небудзь (пагадзіць кім-небудзь, чым-небудзь)’
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
пага́рджу |
пага́рдзім |
2-я ас. |
пага́рдзіш |
пага́рдзіце |
3-я ас. |
пага́рдзіць |
пага́рдзяць |
Прошлы час |
м. |
пага́рдзіў |
пага́рдзілі |
ж. |
пага́рдзіла |
н. |
пага́рдзіла |
Загадны лад |
2-я ас. |
пага́рдзі |
пага́рдзіце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
пага́рдзіўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
пага́рдліва
прыслоўе, утворана ад прыметніка
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
пага́рдліва |
пага́рдлівей |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
пага́рдлівасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
пага́рдлівасць |
Р. |
пага́рдлівасці |
Д. |
пага́рдлівасці |
В. |
пага́рдлівасць |
Т. |
пага́рдлівасцю |
М. |
пага́рдлівасці |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
пага́рдлівы
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
пага́рдлівы |
пага́рдлівая |
пага́рдлівае |
пага́рдлівыя |
Р. |
пага́рдлівага |
пага́рдлівай пага́рдлівае |
пага́рдлівага |
пага́рдлівых |
Д. |
пага́рдліваму |
пага́рдлівай |
пага́рдліваму |
пага́рдлівым |
В. |
пага́рдлівы (неадуш.) пага́рдлівага (адуш.) |
пага́рдлівую |
пага́рдлівае |
пага́рдлівыя (неадуш.) пага́рдлівых (адуш.) |
Т. |
пага́рдлівым |
пага́рдлівай пага́рдліваю |
пага́рдлівым |
пага́рдлівымі |
М. |
пага́рдлівым |
пага́рдлівай |
пага́рдлівым |
пага́рдлівых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
пага́рднасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
пага́рднасць |
Р. |
пага́рднасці |
Д. |
пага́рднасці |
В. |
пага́рднасць |
Т. |
пага́рднасцю |
М. |
пага́рднасці |
Крыніцы:
piskunou2012.