вы́цьмець
‘згаснуць, выцвісці, выліняць, аблезці’
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
- |
- |
2-я ас. |
- |
- |
3-я ас. |
вы́цьмее |
вы́цьмеюць |
Прошлы час |
м. |
вы́цьмеў |
вы́цьмелі |
ж. |
вы́цьмела |
н. |
вы́цьмела |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
вы́цьмеўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
выцьмява́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
выцьмява́нне |
Р. |
выцьмява́ння |
Д. |
выцьмява́нню |
В. |
выцьмява́нне |
Т. |
выцьмява́ннем |
М. |
выцьмява́нні |
Крыніцы:
piskunou2012.
выцьмява́ць
‘згасаць, выцвітаць, ліняць, аблазіць’
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
- |
- |
2-я ас. |
- |
- |
3-я ас. |
выцьмява́е |
выцьмява́юць |
Прошлы час |
м. |
выцьмява́ў |
выцьмява́лі |
ж. |
выцьмява́ла |
н. |
выцьмява́ла |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
выцьмява́ючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
выцэ́джванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
выцэ́джванне |
Р. |
выцэ́джвання |
Д. |
выцэ́джванню |
В. |
выцэ́джванне |
Т. |
выцэ́джваннем |
М. |
выцэ́джванні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
выцэ́джвацца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
- |
- |
2-я ас. |
- |
- |
3-я ас. |
выцэ́джваецца |
выцэ́джваюцца |
Прошлы час |
м. |
выцэ́джваўся |
выцэ́джваліся |
ж. |
выцэ́джвалася |
н. |
выцэ́джвалася |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
выцэ́джваць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
выцэ́джваю |
выцэ́джваем |
2-я ас. |
выцэ́джваеш |
выцэ́джваеце |
3-я ас. |
выцэ́джвае |
выцэ́джваюць |
Прошлы час |
м. |
выцэ́джваў |
выцэ́джвалі |
ж. |
выцэ́джвала |
н. |
выцэ́джвала |
Загадны лад |
2-я ас. |
выцэ́джвай |
выцэ́джвайце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
выцэ́джваючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
выцю́кваць
‘удараць па чым-небудзь, стараючы гук; рабіць што-небудзь, удараючы, стукаючы чым-небудзь; біцца, пульсаваць (пра сэрца)’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
выцю́кваю |
выцю́кваем |
2-я ас. |
выцю́кваеш |
выцю́кваеце |
3-я ас. |
выцю́квае |
выцю́кваюць |
Прошлы час |
м. |
выцю́кваў |
выцю́квалі |
ж. |
выцю́квала |
н. |
выцю́квала |
Загадны лад |
2-я ас. |
выцю́квай |
выцю́квайце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
выцю́кваючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
вы́цюкнуць
‘вылецець, забыцца; ударыць па чым-небудзь, стварыўшы гук; зрабіць што-небудзь, ударыўшы, стукнуўшы чым-небудзь’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
вы́цюкну |
вы́цюкнем |
2-я ас. |
вы́цюкнеш |
вы́цюкнеце |
3-я ас. |
вы́цюкне |
вы́цюкнуць |
Прошлы час |
м. |
вы́цюкнуў |
вы́цюкнулі |
ж. |
вы́цюкнула |
н. |
вы́цюкнула |
Загадны лад |
2-я ас. |
вы́цюкні |
вы́цюкніце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
вы́цюкнуўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
выцяга́нка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
выцяга́нка |
выцяга́нкі |
Р. |
выцяга́нкі |
выцяга́нак |
Д. |
выцяга́нцы |
выцяга́нкам |
В. |
выцяга́нку |
выцяга́нак |
Т. |
выцяга́нкай выцяга́нкаю |
выцяга́нкамі |
М. |
выцяга́нцы |
выцяга́нках |
Крыніцы:
piskunou2012.
выцяга́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
выцяга́нне |
Р. |
выцяга́ння |
Д. |
выцяга́нню |
В. |
выцяга́нне |
Т. |
выцяга́ннем |
М. |
выцяга́нні |
Крыніцы:
piskunou2012.