вы́цюкнуць
‘вылецець, забыцца; ударыць па чым-небудзь, стварыўшы гук; зрабіць што-небудзь, ударыўшы, стукнуўшы чым-небудзь’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| вы́цюкну | вы́цюкнем | |
| вы́цюкнеш | вы́цюкнеце | |
| вы́цюкне | вы́цюкнуць | |
| Прошлы час | ||
| вы́цюкнуў | вы́цюкнулі | |
| вы́цюкнула | ||
| вы́цюкнула | ||
| Загадны лад | ||
| вы́цюкні | вы́цюкніце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| вы́цюкнуўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)