атачы́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
атачу́ |
ато́чым |
2-я ас. |
ато́чыш |
ато́чыце |
3-я ас. |
ато́чыць |
ато́чаць |
Прошлы час |
м. |
атачы́ў |
атачы́лі |
ж. |
атачы́ла |
н. |
атачы́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
атачы́ |
атачы́це |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
атачы́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
атачэ́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
атачэ́нне |
Р. |
атачэ́ння |
Д. |
атачэ́нню |
В. |
атачэ́нне |
Т. |
атачэ́ннем |
М. |
атачэ́нні |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
аташа́т
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
аташа́т |
аташа́ты |
Р. |
аташа́ту |
аташа́таў |
Д. |
аташа́ту |
аташа́там |
В. |
аташа́т |
аташа́ты |
Т. |
аташа́там |
аташа́тамі |
М. |
аташа́це |
аташа́тах |
Крыніцы:
piskunou2012.
аташэ́
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, нескланяльны
|
адз. |
мн. |
Н. |
аташэ́ |
аташэ́ |
Р. |
аташэ́ |
аташэ́ |
Д. |
аташэ́ |
аташэ́ |
В. |
аташэ́ |
аташэ́ |
Т. |
аташэ́ |
аташэ́ |
М. |
аташэ́ |
аташэ́ |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
аташэ́-ке́йс
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
аташэ́-ке́йс |
аташэ́-ке́йсы |
Р. |
аташэ́-ке́йса |
аташэ́-ке́йсаў |
Д. |
аташэ́-ке́йсу |
аташэ́-ке́йсам |
В. |
аташэ́-ке́йс |
аташэ́-ке́йсы |
Т. |
аташэ́-ке́йсам |
аташэ́-ке́йсамі |
М. |
аташэ́-ке́йсе |
аташэ́-ке́йсах |
Крыніцы:
piskunou2012.
атаяса́міць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
атаяса́млю |
атаяса́мім |
2-я ас. |
атаяса́міш |
атаяса́міце |
3-я ас. |
атаяса́міць |
атаяса́мяць |
Прошлы час |
м. |
атаяса́міў |
атаяса́мілі |
ж. |
атаяса́міла |
н. |
атаяса́міла |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
атаяса́міўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
атаяса́мленне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
атаяса́мленне |
Р. |
атаяса́млення |
Д. |
атаяса́мленню |
В. |
атаяса́мленне |
Т. |
атаяса́мленнем |
М. |
атаяса́мленні |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
атаяса́млены
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
атаяса́млены |
атаяса́мленая |
атаяса́мленае |
атаяса́мленыя |
Р. |
атаяса́мленага |
атаяса́мленай атаяса́мленае |
атаяса́мленага |
атаяса́мленых |
Д. |
атаяса́мленаму |
атаяса́мленай |
атаяса́мленаму |
атаяса́мленым |
В. |
атаяса́млены (неадуш.) атаяса́мленага (адуш.) |
атаяса́мленую |
атаяса́мленае |
атаяса́мленыя (неадуш.) атаяса́мленых (адуш.) |
Т. |
атаяса́мленым |
атаяса́мленай атаяса́мленаю |
атаяса́мленым |
атаяса́мленымі |
М. |
атаяса́мленым |
атаяса́мленай |
атаяса́мленым |
атаяса́мленых |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
атаяса́млены
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
атаяса́млены |
атаяса́мленая |
атаяса́мленае |
атаяса́мленыя |
Р. |
атаяса́мленага |
атаяса́мленай атаяса́мленае |
атаяса́мленага |
атаяса́мленых |
Д. |
атаяса́мленаму |
атаяса́мленай |
атаяса́мленаму |
атаяса́мленым |
В. |
атаяса́млены (неадуш.) атаяса́мленага (адуш.) |
атаяса́мленую |
атаяса́мленае |
атаяса́мленыя (неадуш.) атаяса́мленых (адуш.) |
Т. |
атаяса́мленым |
атаяса́мленай атаяса́мленаю |
атаяса́мленым |
атаяса́мленымі |
М. |
атаяса́мленым |
атаяса́мленай |
атаяса́мленым |
атаяса́мленых |
Кароткая форма: атаяса́млена.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
атаяса́мліванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
атаяса́мліванне |
Р. |
атаяса́млівання |
Д. |
атаяса́мліванню |
В. |
атаяса́мліванне |
Т. |
атаяса́мліваннем |
М. |
атаяса́мліванні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.