узадра́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
узадра́ны |
узадра́ная |
узадра́нае |
узадра́ныя |
| Р. |
узадра́нага |
узадра́най узадра́нае |
узадра́нага |
узадра́ных |
| Д. |
узадра́наму |
узадра́най |
узадра́наму |
узадра́ным |
| В. |
узадра́ны (неадуш.) узадра́нага (адуш.) |
узадра́ную |
узадра́нае |
узадра́ныя (неадуш.) узадра́ных (адуш.) |
| Т. |
узадра́ным |
узадра́най узадра́наю |
узадра́ным |
узадра́нымі |
| М. |
узадра́ным |
узадра́най |
узадра́ным |
узадра́ных |
Кароткая форма: узадра́на.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
узадра́цца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
уздзяру́ся |
уздзяро́мся |
| 2-я ас. |
уздзярэ́шся |
уздзераце́ся |
| 3-я ас. |
уздзярэ́цца |
уздзяру́цца |
| Прошлы час |
| м. |
узадра́ўся |
узадра́ліся |
| ж. |
узадра́лася |
| н. |
узадра́лася |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
уздзяры́ся |
уздзяры́цеся |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
узадра́ўшыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
узадра́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
уздзяру́ |
уздзяро́м |
| 2-я ас. |
уздзярэ́ш |
уздзераце́ |
| 3-я ас. |
уздзярэ́ |
уздзяру́ць |
| Прошлы час |
| м. |
узадра́ў |
узадра́лі |
| ж. |
узадра́ла |
| н. |
узадра́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
уздзяры́ |
уздзяры́це |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
узадра́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
узаемаабагачэ́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
узаемаабагачэ́нне |
| Р. |
узаемаабагачэ́ння |
| Д. |
узаемаабагачэ́нню |
| В. |
узаемаабагачэ́нне |
| Т. |
узаемаабагачэ́ннем |
| М. |
узаемаабагачэ́нні |
Крыніцы:
piskunou2012.
узаемаабме́н
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
узаемаабме́н |
| Р. |
узаемаабме́ну |
| Д. |
узаемаабме́ну |
| В. |
узаемаабме́н |
| Т. |
узаемаабме́нам |
| М. |
узаемаабме́не |
Крыніцы:
piskunou2012.
узаемаабумо́ўлена
прыслоўе, утворана ад прыметніка
| станоўч. |
выш. |
найвыш. |
| узаемаабумо́ўлена |
- |
- |
узаемаабумо́ўленасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
| Н. |
узаемаабумо́ўленасць |
| Р. |
узаемаабумо́ўленасці |
| Д. |
узаемаабумо́ўленасці |
| В. |
узаемаабумо́ўленасць |
| Т. |
узаемаабумо́ўленасцю |
| М. |
узаемаабумо́ўленасці |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
узаемаабумо́ўлены
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
узаемаабумо́ўлены |
узаемаабумо́ўленая |
узаемаабумо́ўленае |
узаемаабумо́ўленыя |
| Р. |
узаемаабумо́ўленага |
узаемаабумо́ўленай узаемаабумо́ўленае |
узаемаабумо́ўленага |
узаемаабумо́ўленых |
| Д. |
узаемаабумо́ўленаму |
узаемаабумо́ўленай |
узаемаабумо́ўленаму |
узаемаабумо́ўленым |
| В. |
узаемаабумо́ўлены (неадуш.) узаемаабумо́ўленага (адуш.) |
узаемаабумо́ўленую |
узаемаабумо́ўленае |
узаемаабумо́ўленыя (неадуш.) узаемаабумо́ўленых (адуш.) |
| Т. |
узаемаабумо́ўленым |
узаемаабумо́ўленай узаемаабумо́ўленаю |
узаемаабумо́ўленым |
узаемаабумо́ўленымі |
| М. |
узаемаабумо́ўленым |
узаемаабумо́ўленай |
узаемаабумо́ўленым |
узаемаабумо́ўленых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.