неўмяша́льніцтва
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
неўмяша́льніцтва |
неўмяша́льніцтвы |
| Р. |
неўмяша́льніцтва |
неўмяша́льніцтваў |
| Д. |
неўмяша́льніцтву |
неўмяша́льніцтвам |
| В. |
неўмяша́льніцтва |
неўмяша́льніцтвы |
| Т. |
неўмяша́льніцтвам |
неўмяша́льніцтвамі |
| М. |
неўмяша́льніцтве |
неўмяша́льніцтвах |
Крыніцы:
piskunou2012.
неўмяша́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
неўмяша́нне |
| Р. |
неўмяша́ння |
| Д. |
неўмяша́нню |
| В. |
неўмяша́нне |
| Т. |
неўмяша́ннем |
| М. |
неўмяша́нні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
неўмяшча́льнасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
| Н. |
неўмяшча́льнасць |
| Р. |
неўмяшча́льнасці |
| Д. |
неўмяшча́льнасці |
| В. |
неўмяшча́льнасць |
| Т. |
неўмяшча́льнасцю |
| М. |
неўмяшча́льнасці |
Крыніцы:
piskunou2012.
неўнармава́насць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
| Н. |
неўнармава́насць |
| Р. |
неўнармава́насці |
| Д. |
неўнармава́насці |
| В. |
неўнармава́насць |
| Т. |
неўнармава́насцю |
| М. |
неўнармава́насці |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
неўнармава́ны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
неўнармава́ны |
неўнармава́ная |
неўнармава́нае |
неўнармава́ныя |
| Р. |
неўнармава́нага |
неўнармава́най неўнармава́нае |
неўнармава́нага |
неўнармава́ных |
| Д. |
неўнармава́наму |
неўнармава́най |
неўнармава́наму |
неўнармава́ным |
| В. |
неўнармава́ны (неадуш.) неўнармава́нага (адуш.) |
неўнармава́ную |
неўнармава́нае |
неўнармава́ныя (неадуш.) неўнармава́ных (адуш.) |
| Т. |
неўнармава́ным |
неўнармава́най неўнармава́наю |
неўнармава́ным |
неўнармава́нымі |
| М. |
неўнармава́ным |
неўнармава́най |
неўнармава́ным |
неўнармава́ных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
неўнармава́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
неўнармава́ны |
неўнармава́ная |
неўнармава́нае |
неўнармава́ныя |
| Р. |
неўнармава́нага |
неўнармава́най неўнармава́нае |
неўнармава́нага |
неўнармава́ных |
| Д. |
неўнармава́наму |
неўнармава́най |
неўнармава́наму |
неўнармава́ным |
| В. |
неўнармава́ны (неадуш.) неўнармава́нага (адуш.) |
неўнармава́ную |
неўнармава́нае |
неўнармава́ныя (неадуш.) неўнармава́ных (адуш.) |
| Т. |
неўнармава́ным |
неўнармава́най неўнармава́наю |
неўнармава́ным |
неўнармава́нымі |
| М. |
неўнармава́ным |
неўнармава́най |
неўнармава́ным |
неўнармава́ных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
неўнікнё́на
прыслоўе, утворана ад прыметніка
| станоўч. |
выш. |
найвыш. |
| неўнікнё́на |
- |
- |
Крыніцы:
piskunou2012.
неўнікнё́насць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
| Н. |
неўнікнё́насць |
| Р. |
неўнікнё́насці |
| Д. |
неўнікнё́насці |
| В. |
неўнікнё́насць |
| Т. |
неўнікнё́насцю |
| М. |
неўнікнё́насці |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.