пабяля́ць
‘рабіць што-небудзь белым’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
пабяля́ю |
пабяля́ем |
| 2-я ас. |
пабяля́еш |
пабяля́еце |
| 3-я ас. |
пабяля́е |
пабяля́юць |
| Прошлы час |
| м. |
пабяля́ў |
пабяля́лі |
| ж. |
пабяля́ла |
| н. |
пабяля́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
пабяля́й |
пабяля́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
пабяля́ючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
пабянё́хаць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
пабянё́хаю |
пабянё́хаем |
| 2-я ас. |
пабянё́хаеш |
пабянё́хаеце |
| 3-я ас. |
пабянё́хае |
пабянё́хаюць |
| Прошлы час |
| м. |
пабянё́хаў |
пабянё́халі |
| ж. |
пабянё́хала |
| н. |
пабянё́хала |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
пабянё́хай |
пабянё́хайце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
пабянё́хаўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
пабянтэ́жыць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
пабянтэ́жу |
пабянтэ́жым |
| 2-я ас. |
пабянтэ́жыш |
пабянтэ́жыце |
| 3-я ас. |
пабянтэ́жыць |
пабянтэ́жаць |
| Прошлы час |
| м. |
пабянтэ́жыў |
пабянтэ́жылі |
| ж. |
пабянтэ́жыла |
| н. |
пабянтэ́жыла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
пабянтэ́ж |
пабянтэ́жце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
пабянтэ́жыўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Пабярэ́жжа
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
Пабярэ́жжа |
| Р. |
Пабярэ́жжа |
| Д. |
Пабярэ́жжу |
| В. |
Пабярэ́жжа |
| Т. |
Пабярэ́жжам |
| М. |
Пабярэ́жжы |
пабярэ́жніца
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
пабярэ́жніца |
пабярэ́жніцы |
| Р. |
пабярэ́жніцы |
пабярэ́жніц |
| Д. |
пабярэ́жніцы |
пабярэ́жніцам |
| В. |
пабярэ́жніцу |
пабярэ́жніцы |
| Т. |
пабярэ́жніцай пабярэ́жніцаю |
пабярэ́жніцамі |
| М. |
пабярэ́жніцы |
пабярэ́жніцах |
Крыніцы:
piskunou2012.
па́ва
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
па́ва |
па́вы |
| Р. |
па́вы |
па́ў |
| Д. |
па́ве |
па́вам |
| В. |
па́ву |
па́ў |
| Т. |
па́вай па́ваю |
па́вамі |
| М. |
па́ве |
па́вах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
пава́ба
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
пава́ба |
пава́бы |
| Р. |
пава́бы |
пава́б |
| Д. |
пава́бе |
пава́бам |
| В. |
пава́бу |
пава́бы |
| Т. |
пава́бай пава́баю |
пава́бамі |
| М. |
пава́бе |
пава́бах |
Крыніцы:
piskunou2012.
пава́біцца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
пава́блюся |
пава́бімся |
| 2-я ас. |
пава́бішся |
пава́біцеся |
| 3-я ас. |
пава́біцца |
пава́бяцца |
| Прошлы час |
| м. |
пава́біўся |
пава́біліся |
| ж. |
пава́білася |
| н. |
пава́білася |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
пава́бся |
пава́бцеся |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
пава́біўшыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
пава́біць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
пава́блю |
пава́бім |
| 2-я ас. |
пава́біш |
пава́біце |
| 3-я ас. |
пава́біць |
пава́бяць |
| Прошлы час |
| м. |
пава́біў |
пава́білі |
| ж. |
пава́біла |
| н. |
пава́біла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
пава́б |
пава́бце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
пава́біўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.