самадзяржа́ўны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
самадзяржа́ўны |
самадзяржа́ўная |
самадзяржа́ўнае |
самадзяржа́ўныя |
| Р. |
самадзяржа́ўнага |
самадзяржа́ўнай
самадзяржа́ўнае |
самадзяржа́ўнага |
самадзяржа́ўных |
| Д. |
самадзяржа́ўнаму |
самадзяржа́ўнай |
самадзяржа́ўнаму |
самадзяржа́ўным |
| В. |
самадзяржа́ўны (неадуш.)
самадзяржа́ўнага (адуш.) |
самадзяржа́ўную |
самадзяржа́ўнае |
самадзяржа́ўныя (неадуш.)
самадзяржа́ўных (адуш.) |
| Т. |
самадзяржа́ўным |
самадзяржа́ўнай
самадзяржа́ўнаю |
самадзяржа́ўным |
самадзяржа́ўнымі |
| М. |
самадзяржа́ўным |
самадзяржа́ўнай |
самадзяржа́ўным |
самадзяржа́ўных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
самаду́м
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
самаду́м |
самаду́мы |
| Р. |
самаду́ма |
самаду́маў |
| Д. |
самаду́му |
самаду́мам |
| В. |
самаду́ма |
самаду́маў |
| Т. |
самаду́мам |
самаду́мамі |
| М. |
самаду́ме |
самаду́мах |
Крыніцы:
piskunou2012.
самаду́мам
прыслоўе
| станоўч. |
выш. |
найвыш. |
| самаду́мам |
- |
- |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Самаду́маўка
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
Самаду́маўка |
| Р. |
Самаду́маўкі |
| Д. |
Самаду́маўцы |
| В. |
Самаду́маўку |
| Т. |
Самаду́маўкай
Самаду́маўкаю |
| М. |
Самаду́маўцы |
самаду́мка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
самаду́мка |
самаду́мкі |
| Р. |
самаду́мкі |
самаду́мак |
| Д. |
самаду́мцы |
самаду́мкам |
| В. |
самаду́мку |
самаду́мак |
| Т. |
самаду́мкай
самаду́мкаю |
самаду́мкамі |
| М. |
самаду́мцы |
самаду́мках |
Крыніцы:
piskunou2012.
самаду́мства
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
самаду́мства |
| Р. |
самаду́мства |
| Д. |
самаду́мству |
| В. |
самаду́мства |
| Т. |
самаду́мствам |
| М. |
самаду́мстве |
Крыніцы:
piskunou2012.
самаду́р
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
самаду́р |
самаду́ры |
| Р. |
самаду́ра |
самаду́раў |
| Д. |
самаду́ру |
самаду́рам |
| В. |
самаду́ра |
самаду́раў |
| Т. |
самаду́рам |
самаду́рамі |
| М. |
самаду́ру |
самаду́рах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
самаду́рка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
самаду́рка |
самаду́ркі |
| Р. |
самаду́ркі |
самаду́рак |
| Д. |
самаду́рцы |
самаду́ркам |
| В. |
самаду́рку |
самаду́рак |
| Т. |
самаду́ркай
самаду́ркаю |
самаду́ркамі |
| М. |
самаду́рцы |
самаду́рках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
самаду́рнічаць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
самаду́рнічаю |
самаду́рнічаем |
| 2-я ас. |
самаду́рнічаеш |
самаду́рнічаеце |
| 3-я ас. |
самаду́рнічае |
самаду́рнічаюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
самаду́рнічаў |
самаду́рнічалі |
| ж. |
самаду́рнічала |
| н. |
самаду́рнічала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
самаду́рнічай |
самаду́рнічайце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
самаду́рнічаючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.