Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

іміта́тарка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

іміта́тарскі

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	іміта́тарскі	іміта́тарская	іміта́тарскае	іміта́тарскія
Р.	іміта́тарскага	іміта́тарскай іміта́тарскае	іміта́тарскага	іміта́тарскіх
Д.	іміта́тарскаму	іміта́тарскай	іміта́тарскаму	іміта́тарскім
В.	іміта́тарскі (неадуш.) іміта́тарскага (адуш.)	іміта́тарскую	іміта́тарскае	іміта́тарскія (неадуш.) іміта́тарскіх (адуш.)
Т.	іміта́тарскім	іміта́тарскай іміта́тарскаю	іміта́тарскім	іміта́тарскімі
М.	іміта́тарскім	іміта́тарскай	іміта́тарскім	іміта́тарскіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

іміта́тарства

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

імітацы́йны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	імітацы́йны	імітацы́йная	імітацы́йнае	імітацы́йныя
Р.	імітацы́йнага	імітацы́йнай імітацы́йнае	імітацы́йнага	імітацы́йных
Д.	імітацы́йнаму	імітацы́йнай	імітацы́йнаму	імітацы́йным
В.	імітацы́йны (неадуш.) імітацы́йнага (адуш.)	імітацы́йную	імітацы́йнае	імітацы́йныя (неадуш.) імітацы́йных (адуш.)
Т.	імітацы́йным	імітацы́йнай імітацы́йнаю	імітацы́йным	імітацы́йнымі
М.	імітацы́йным	імітацы́йнай	імітацы́йным	імітацы́йных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

іміта́цыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

імклі́ва

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч.	выш.	найвыш.
імклі́ва	імклі́вей	-

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

імклі́васць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

імклі́віста

прыслоўе

станоўч.	выш.	найвыш.
імклі́віста	-	-

Крыніцы: piskunou2012.

імклі́вісты

прыметнік, якасны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	імклі́вісты	імклі́вістая	імклі́вістае	імклі́вістыя
Р.	імклі́вістага	імклі́вістай імклі́вістае	імклі́вістага	імклі́вістых
Д.	імклі́вістаму	імклі́вістай	імклі́вістаму	імклі́вістым
В.	імклі́вісты (неадуш.) імклі́вістага (адуш.)	імклі́вістую	імклі́вістае	імклі́вістыя (неадуш.) імклі́вістых (адуш.)
Т.	імклі́вістым	імклі́вістай імклі́вістаю	імклі́вістым	імклі́вістымі
М.	імклі́вістым	імклі́вістай	імклі́вістым	імклі́вістых

Крыніцы: piskunou2012.

імклі́віць

‘імкліва рабіць што-небудзь, імкнуцца куды-небудзь’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Крыніцы: piskunou2012.

Verbum