харо́шы
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
харо́шы |
харо́шая |
харо́шае |
харо́шыя |
Р. |
харо́шага |
харо́шай харо́шае |
харо́шага |
харо́шых |
Д. |
харо́шаму |
харо́шай |
харо́шаму |
харо́шым |
В. |
харо́шы (неадуш.) харо́шага (адуш.) |
харо́шую |
харо́шае |
харо́шыя (неадуш.) харо́шых (адуш.) |
Т. |
харо́шым |
харо́шай харо́шаю |
харо́шым |
харо́шымі |
М. |
харо́шым |
харо́шай |
харо́шым |
харо́шых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Харо́шыя
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны множналікавы, ад’ектыўнае скланенне
|
мн. |
- |
Н. |
Харо́шыя |
Р. |
Харо́шых |
Д. |
Харо́шым |
В. |
Харо́шыя |
Т. |
Харо́шымі |
М. |
Харо́шых |
Ха́рпенічы
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
Н. |
Ха́рпенічы |
Р. |
Ха́рпеніч Ха́рпенічаў |
Д. |
Ха́рпенічам |
В. |
Ха́рпенічы |
Т. |
Ха́рпенічамі |
М. |
Ха́рпенічах |
Харсы́
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
Н. |
Харсы́ |
Р. |
Харсо́ў |
Д. |
Харса́м |
В. |
Харсы́ |
Т. |
Харса́мі |
М. |
Харса́х |
харта́л
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
харта́л |
харта́лы |
Р. |
харта́лу |
харта́лаў |
Д. |
харта́лу |
харта́лам |
В. |
харта́л |
харта́лы |
Т. |
харта́лам |
харта́ламі |
М. |
харта́ле |
харта́лах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Харто́ва
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
Харто́ва |
Р. |
Харто́ва |
Д. |
Харто́ву |
В. |
Харто́ва |
Т. |
Харто́вам |
М. |
Харто́ве |
Харту́м
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
Харту́м |
Р. |
Харту́ма |
Д. |
Харту́му |
В. |
Харту́м |
Т. |
Харту́мам |
М. |
Харту́ме |
ха́ртыя
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
ха́ртыя |
ха́ртыі |
Р. |
ха́ртыі |
ха́ртый |
Д. |
ха́ртыі |
ха́ртыям |
В. |
ха́ртыю |
ха́ртыі |
Т. |
ха́ртыяй ха́ртыяю |
ха́ртыямі |
М. |
ха́ртыі |
ха́ртыях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
хару́гва
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
хару́гва |
хару́гвы |
Р. |
хару́гвы |
хару́гваў |
Д. |
хару́гве |
хару́гвам |
В. |
хару́гву |
хару́гвы |
Т. |
хару́гвай хару́гваю |
хару́гвамі |
М. |
хару́гве |
хару́гвах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.