акцэ́нтны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
акцэ́нтны |
акцэ́нтная |
акцэ́нтнае |
акцэ́нтныя |
| Р. |
акцэ́нтнага |
акцэ́нтнай
акцэ́нтнае |
акцэ́нтнага |
акцэ́нтных |
| Д. |
акцэ́нтнаму |
акцэ́нтнай |
акцэ́нтнаму |
акцэ́нтным |
| В. |
акцэ́нтны (неадуш.)
акцэ́нтнага (адуш.) |
акцэ́нтную |
акцэ́нтнае |
акцэ́нтныя (неадуш.)
акцэ́нтных (адуш.) |
| Т. |
акцэ́нтным |
акцэ́нтнай
акцэ́нтнаю |
акцэ́нтным |
акцэ́нтнымі |
| М. |
акцэ́нтным |
акцэ́нтнай |
акцэ́нтным |
акцэ́нтных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
акцэнто́лаг
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
акцэнто́лаг |
акцэнто́лагі |
| Р. |
акцэнто́лага |
акцэнто́лагаў |
| Д. |
акцэнто́лагу |
акцэнто́лагам |
| В. |
акцэнто́лага |
акцэнто́лагаў |
| Т. |
акцэнто́лагам |
акцэнто́лагамі |
| М. |
акцэнто́лагу |
акцэнто́лагах |
Крыніцы:
piskunou2012.
акцэнто́ўка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
акцэнто́ўка |
| Р. |
акцэнто́ўкі |
| Д. |
акцэнто́ўцы |
| В. |
акцэнто́ўку |
| Т. |
акцэнто́ўкай
акцэнто́ўкаю |
| М. |
акцэнто́ўцы |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
акцэнтуацы́йна
прыслоўе, утворана ад прыметніка
| станоўч. |
выш. |
найвыш. |
| акцэнтуацы́йна |
- |
- |
акцэнтуацы́йны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
акцэнтуацы́йны |
акцэнтуацы́йная |
акцэнтуацы́йнае |
акцэнтуацы́йныя |
| Р. |
акцэнтуацы́йнага |
акцэнтуацы́йнай
акцэнтуацы́йнае |
акцэнтуацы́йнага |
акцэнтуацы́йных |
| Д. |
акцэнтуацы́йнаму |
акцэнтуацы́йнай |
акцэнтуацы́йнаму |
акцэнтуацы́йным |
| В. |
акцэнтуацы́йны (неадуш.)
акцэнтуацы́йнага (адуш.) |
акцэнтуацы́йную |
акцэнтуацы́йнае |
акцэнтуацы́йныя (неадуш.)
акцэнтуацы́йных (адуш.) |
| Т. |
акцэнтуацы́йным |
акцэнтуацы́йнай
акцэнтуацы́йнаю |
акцэнтуацы́йным |
акцэнтуацы́йнымі |
| М. |
акцэнтуацы́йным |
акцэнтуацы́йнай |
акцэнтуацы́йным |
акцэнтуацы́йных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
акцэнтуа́цыя
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
акцэнтуа́цыя |
| Р. |
акцэнтуа́цыі |
| Д. |
акцэнтуа́цыі |
| В. |
акцэнтуа́цыю |
| Т. |
акцэнтуа́цыяй
акцэнтуа́цыяю |
| М. |
акцэнтуа́цыі |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
акцэ́пт
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
акцэ́пт |
акцэ́пты |
| Р. |
акцэ́пту |
акцэ́птаў |
| Д. |
акцэ́пту |
акцэ́птам |
| В. |
акцэ́пт |
акцэ́пты |
| Т. |
акцэ́птам |
акцэ́птамі |
| М. |
акцэ́пце |
акцэ́птах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
акцэптава́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
акцэптава́нне |
| Р. |
акцэптава́ння |
| Д. |
акцэптава́нню |
| В. |
акцэптава́нне |
| Т. |
акцэптава́ннем |
| М. |
акцэптава́нні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
акцэптава́ны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
акцэптава́ны |
акцэптава́ная |
акцэптава́нае |
акцэптава́ныя |
| Р. |
акцэптава́нага |
акцэптава́най
акцэптава́нае |
акцэптава́нага |
акцэптава́ных |
| Д. |
акцэптава́наму |
акцэптава́най |
акцэптава́наму |
акцэптава́ным |
| В. |
акцэптава́ны (неадуш.)
акцэптава́нага (адуш.) |
акцэптава́ную |
акцэптава́нае |
акцэптава́ныя (неадуш.)
акцэптава́ных (адуш.) |
| Т. |
акцэптава́ным |
акцэптава́най
акцэптава́наю |
акцэптава́ным |
акцэптава́нымі |
| М. |
акцэптава́ным |
акцэптава́най |
акцэптава́ным |
акцэптава́ных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.