Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвгдежзійклмнопрстуўфхцчшэюя-
авезілмнопрстуцшыэя

акцэнталагі́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. акцэнталагі́чны акцэнталагі́чная акцэнталагі́чнае акцэнталагі́чныя
Р. акцэнталагі́чнага акцэнталагі́чнай
акцэнталагі́чнае		 акцэнталагі́чнага акцэнталагі́чных
Д. акцэнталагі́чнаму акцэнталагі́чнай акцэнталагі́чнаму акцэнталагі́чным
В. акцэнталагі́чны (неадуш.)
акцэнталагі́чнага (адуш.)		 акцэнталагі́чную акцэнталагі́чнае акцэнталагі́чныя (неадуш.)
акцэнталагі́чных (адуш.)
Т. акцэнталагі́чным акцэнталагі́чнай
акцэнталагі́чнаю		 акцэнталагі́чным акцэнталагі́чнымі
М. акцэнталагі́чным акцэнталагі́чнай акцэнталагі́чным акцэнталагі́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

акцэнтало́гія

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. акцэнтало́гія
Р. акцэнтало́гіі
Д. акцэнтало́гіі
В. акцэнтало́гію
Т. акцэнтало́гіяй
акцэнтало́гіяю
М. акцэнтало́гіі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

акцэнта́тар

‘асоба - той, хто акцэнтуе што-небудзь’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. акцэнта́тар акцэнта́тары
Р. акцэнта́тара акцэнта́тараў
Д. акцэнта́тару акцэнта́тарам
В. акцэнта́тара акцэнта́тараў
Т. акцэнта́тарам акцэнта́тарамі
М. акцэнта́тару акцэнта́тарах

Крыніцы: piskunou2012.

акцэнта́тар

‘прылада, сродак акцэнтацыі’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. акцэнта́тар акцэнта́тары
Р. акцэнта́тара акцэнта́тараў
Д. акцэнта́тару акцэнта́тарам
В. акцэнта́тар акцэнта́тары
Т. акцэнта́тарам акцэнта́тарамі
М. акцэнта́тары акцэнта́тарах

Крыніцы: piskunou2012.

акцэнта́цыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. акцэнта́цыя акцэнта́цыі
Р. акцэнта́цыі акцэнта́цый
Д. акцэнта́цыі акцэнта́цыям
В. акцэнта́цыю акцэнта́цыі
Т. акцэнта́цыяй
акцэнта́цыяю		 акцэнта́цыямі
М. акцэнта́цыі акцэнта́цыях

Крыніцы: piskunou2012.

акцэ́нтна

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
акцэ́нтна - -

Крыніцы: piskunou2012.

акцэнтналагі́чна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
акцэнтналагі́чна - -

акцэнтналагі́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. акцэнтналагі́чны акцэнтналагі́чная акцэнтналагі́чнае акцэнтналагі́чныя
Р. акцэнтналагі́чнага акцэнтналагі́чнай
акцэнтналагі́чнае		 акцэнтналагі́чнага акцэнтналагі́чных
Д. акцэнтналагі́чнаму акцэнтналагі́чнай акцэнтналагі́чнаму акцэнтналагі́чным
В. акцэнтналагі́чны
акцэнтналагі́чнага		 акцэнтналагі́чную акцэнтналагі́чнае акцэнтналагі́чныя
Т. акцэнтналагі́чным акцэнтналагі́чнай
акцэнтналагі́чнаю		 акцэнтналагі́чным акцэнтналагі́чнымі
М. акцэнтналагі́чным акцэнтналагі́чнай акцэнтналагі́чным акцэнтналагі́чных

акцэ́нтнасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. акцэ́нтнасць
Р. акцэ́нтнасці
Д. акцэ́нтнасці
В. акцэ́нтнасць
Т. акцэ́нтнасцю
М. акцэ́нтнасці

Крыніцы: piskunou2012.

акцэ́нтна-інтанацы́йны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. акцэ́нтна-інтанацы́йны акцэ́нтна-інтанацы́йная акцэ́нтна-інтанацы́йнае акцэ́нтна-інтанацы́йныя
Р. акцэ́нтна-інтанацы́йнага акцэ́нтна-інтанацы́йнай
акцэ́нтна-інтанацы́йнае		 акцэ́нтна-інтанацы́йнага акцэ́нтна-інтанацы́йных
Д. акцэ́нтна-інтанацы́йнаму акцэ́нтна-інтанацы́йнай акцэ́нтна-інтанацы́йнаму акцэ́нтна-інтанацы́йным
В. акцэ́нтна-інтанацы́йны (неадуш.)
акцэ́нтна-інтанацы́йнага (адуш.)		 акцэ́нтна-інтанацы́йную акцэ́нтна-інтанацы́йнае акцэ́нтна-інтанацы́йныя (неадуш.)
акцэ́нтна-інтанацы́йных (адуш.)
Т. акцэ́нтна-інтанацы́йным акцэ́нтна-інтанацы́йнай
акцэ́нтна-інтанацы́йнаю		 акцэ́нтна-інтанацы́йным акцэ́нтна-інтанацы́йнымі
М. акцэ́нтна-інтанацы́йным акцэ́нтна-інтанацы́йнай акцэ́нтна-інтанацы́йным акцэ́нтна-інтанацы́йных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012.