уга́чаны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
уга́чаны |
уга́чаная |
уга́чанае |
уга́чаныя |
Р. |
уга́чанага |
уга́чанай уга́чанае |
уга́чанага |
уга́чаных |
Д. |
уга́чанаму |
уга́чанай |
уга́чанаму |
уга́чаным |
В. |
уга́чаны (неадуш.) уга́чанага (адуш.) |
уга́чаную |
уга́чанае |
уга́чаныя (неадуш.) уга́чаных (адуш.) |
Т. |
уга́чаным |
уга́чанай уга́чанаю |
уга́чаным |
уга́чанымі |
М. |
уга́чаным |
уга́чанай |
уга́чаным |
уга́чаных |
Кароткая форма: уга́чана.
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
уга́чванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
уга́чванне |
Р. |
уга́чвання |
Д. |
уга́чванню |
В. |
уга́чванне |
Т. |
уга́чваннем |
М. |
уга́чванні |
Крыніцы:
piskunou2012.
уга́чваць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
уга́чваю |
уга́чваем |
2-я ас. |
уга́чваеш |
уга́чваеце |
3-я ас. |
уга́чвае |
уга́чваюць |
Прошлы час |
м. |
уга́чваў |
уга́чвалі |
ж. |
уга́чвала |
н. |
уга́чвала |
Загадны лад |
2-я ас. |
уга́чвай |
уга́чвайце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
уга́чваючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.