анама́лія
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
анама́лія |
анама́ліі |
Р. |
анама́ліі |
анама́лій |
Д. |
анама́ліі |
анама́ліям |
В. |
анама́лію |
анама́ліі |
Т. |
анама́ліяй анама́ліяю |
анама́ліямі |
М. |
анама́ліі |
анама́ліях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
анама́льна
прыслоўе, утворана ад прыметніка
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
анама́льна |
анама́льней |
- |
Крыніцы:
piskunou2012.
анама́льнасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
анама́льнасць |
Р. |
анама́льнасці |
Д. |
анама́льнасці |
В. |
анама́льнасць |
Т. |
анама́льнасцю |
М. |
анама́льнасці |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
анама́льны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
анама́льны |
анама́льная |
анама́льнае |
анама́льныя |
Р. |
анама́льнага |
анама́льнай анама́льнае |
анама́льнага |
анама́льных |
Д. |
анама́льнаму |
анама́льнай |
анама́льнаму |
анама́льным |
В. |
анама́льны (неадуш.) анама́льнага (адуш.) |
анама́льную |
анама́льнае |
анама́льныя (неадуш.) анама́льных (адуш.) |
Т. |
анама́льным |
анама́льнай анама́льнаю |
анама́льным |
анама́льнымі |
М. |
анама́льным |
анама́льнай |
анама́льным |
анама́льных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
анамарфава́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
анамарфава́нне |
Р. |
анамарфава́ння |
Д. |
анамарфава́нню |
В. |
анамарфава́нне |
Т. |
анамарфава́ннем |
М. |
анамарфава́нні |
Крыніцы:
piskunou2012.
анамарфава́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
анамарфава́ны |
анамарфава́ная |
анамарфава́нае |
анамарфава́ныя |
Р. |
анамарфава́нага |
анамарфава́най анамарфава́нае |
анамарфава́нага |
анамарфава́ных |
Д. |
анамарфава́наму |
анамарфава́най |
анамарфава́наму |
анамарфава́ным |
В. |
анамарфава́ны (неадуш.) анамарфава́нага (адуш.) |
анамарфава́ную |
анамарфава́нае |
анамарфава́ныя (неадуш.) анамарфава́ных (адуш.) |
Т. |
анамарфава́ным |
анамарфава́най анамарфава́наю |
анамарфава́ным |
анамарфава́нымі |
М. |
анамарфава́ным |
анамарфава́най |
анамарфава́ным |
анамарфава́ных |
Крыніцы:
piskunou2012.
анамарфава́ць
дзеяслоў, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
анамарфу́ю |
анамарфу́ем |
2-я ас. |
анамарфу́еш |
анамарфу́еце |
3-я ас. |
анамарфу́е |
анамарфу́юць |
Прошлы час |
м. |
анамарфава́ў |
анамарфава́лі |
ж. |
анамарфава́ла |
н. |
анамарфава́ла |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
анамарфу́ючы |
Крыніцы:
piskunou2012.