нямы́ты
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
нямы́ты |
нямы́тая |
нямы́тае |
нямы́тыя |
| Р. |
нямы́тага |
нямы́тай нямы́тае |
нямы́тага |
нямы́тых |
| Д. |
нямы́таму |
нямы́тай |
нямы́таму |
нямы́тым |
| В. |
нямы́ты (неадуш.) нямы́тага (адуш.) |
нямы́тую |
нямы́тае |
нямы́тыя (неадуш.) нямы́тых (адуш.) |
| Т. |
нямы́тым |
нямы́тай нямы́таю |
нямы́тым |
нямы́тымі |
| М. |
нямы́тым |
нямы́тай |
нямы́тым |
нямы́тых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
нямы́цік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
нямы́цік |
нямы́цікі |
| Р. |
нямы́ціка |
нямы́цікаў |
| Д. |
нямы́ціку |
нямы́цікам |
| В. |
нямы́ціка |
нямы́цікаў |
| Т. |
нямы́цікам |
нямы́цікамі |
| М. |
нямы́ціку |
нямы́ціках |
Крыніцы:
piskunou2012.
нямэ́тава
прыслоўе, утворана ад прыметніка
| станоўч. |
выш. |
найвыш. |
| нямэ́тава |
- |
- |
нямя́ты
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
нямя́ты |
нямя́тая |
нямя́тае |
нямя́тыя |
| Р. |
нямя́тага |
нямя́тай нямя́тае |
нямя́тага |
нямя́тых |
| Д. |
нямя́таму |
нямя́тай |
нямя́таму |
нямя́тым |
| В. |
нямя́ты (неадуш.) нямя́тага (адуш.) |
нямя́тую |
нямя́тае |
нямя́тыя (неадуш.) нямя́тых (адуш.) |
| Т. |
нямя́тым |
нямя́тай нямя́таю |
нямя́тым |
нямя́тымі |
| М. |
нямя́тым |
нямя́тай |
нямя́тым |
нямя́тых |
Крыніцы:
piskunou2012.
няна́вісць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
| Н. |
няна́вісць |
| Р. |
няна́вісці |
| Д. |
няна́вісці |
| В. |
няна́вісць |
| Т. |
няна́вісцю |
| М. |
няна́вісці |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.