Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвгдеёжзійклмнопрстўфхцчшэюя

уда́рнік

‘частка затвора агнястрэльнай зброі; дэталь механізма, інструмента’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. уда́рнік уда́рнікі
Р. уда́рніка уда́рнікаў
Д. уда́рніку уда́рнікам
В. уда́рнік уда́рнікі
Т. уда́рнікам уда́рнікамі
М. уда́рніку уда́рніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

уда́рніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. уда́рніца уда́рніцы
Р. уда́рніцы уда́рніц
Д. уда́рніцы уда́рніцам
В. уда́рніцу уда́рніц
Т. уда́рніцай
уда́рніцаю		 уда́рніцамі
М. уда́рніцы уда́рніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

уда́рніцкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. уда́рніцкі уда́рніцкая уда́рніцкае уда́рніцкія
Р. уда́рніцкага уда́рніцкай
уда́рніцкае		 уда́рніцкага уда́рніцкіх
Д. уда́рніцкаму уда́рніцкай уда́рніцкаму уда́рніцкім
В. уда́рніцкі (неадуш.)
уда́рніцкага (адуш.)		 уда́рніцкую уда́рніцкае уда́рніцкія (неадуш.)
уда́рніцкіх (адуш.)
Т. уда́рніцкім уда́рніцкай
уда́рніцкаю		 уда́рніцкім уда́рніцкімі
М. уда́рніцкім уда́рніцкай уда́рніцкім уда́рніцкіх

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

уда́рніцтва

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. уда́рніцтва
Р. уда́рніцтва
Д. уда́рніцтву
В. уда́рніцтва
Т. уда́рніцтвам
М. уда́рніцтве

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

уда́рны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. уда́рны уда́рная уда́рнае уда́рныя
Р. уда́рнага уда́рнай
уда́рнае		 уда́рнага уда́рных
Д. уда́рнаму уда́рнай уда́рнаму уда́рным
В. уда́рны (неадуш.)
уда́рнага (адуш.)		 уда́рную уда́рнае уда́рныя (неадуш.)
уда́рных (адуш.)
Т. уда́рным уда́рнай
уда́рнаю		 уда́рным уда́рнымі
М. уда́рным уда́рнай уда́рным уда́рных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996.

Уда́рны

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз.
м.
Н. Уда́рны
Р. Уда́рнага
Д. Уда́рнаму
В. Уда́рны
Т. Уда́рным
М. Уда́рным

ударо́жыцца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. ударо́жуся ударо́жымся
2-я ас. ударо́жышся ударо́жыцеся
3-я ас. ударо́жыцца ударо́жацца
Прошлы час
м. ударо́жыўся ударо́жыліся
ж. ударо́жылася
н. ударо́жылася
Загадны лад
2-я ас. ударо́жся ударо́жцеся
Дзеепрыслоўе
прош. час ударо́жыўшыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, tsbm1984.

уда́рчык

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. уда́рчык уда́рчыкі
Р. уда́рчыку уда́рчыкаў
Д. уда́рчыку уда́рчыкам
В. уда́рчык уда́рчыкі
Т. уда́рчыкам уда́рчыкамі
М. уда́рчыку уда́рчыках

Крыніцы: piskunou2012.

уда́рыцца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. уда́руся уда́рымся
2-я ас. уда́рышся уда́рыцеся
3-я ас. уда́рыцца уда́рацца
Прошлы час
м. уда́рыўся уда́рыліся
ж. уда́рылася
н. уда́рылася
Загадны лад
2-я ас. уда́рся уда́рцеся
Дзеепрыслоўе
прош. час уда́рыўшыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

уда́рыць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. уда́ру уда́рым
2-я ас. уда́рыш уда́рыце
3-я ас. уда́рыць уда́раць
Прошлы час
м. уда́рыў уда́рылі
ж. уда́рыла
н. уда́рыла
Загадны лад
2-я ас. уда́р уда́рце
Дзеепрыслоўе
прош. час уда́рыўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.