Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвжзлмнорухыэ’
аоуыэ

дру́злы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дру́злы дру́злая дру́злае дру́злыя
Р. дру́злага дру́злай
дру́злае		 дру́злага дру́злых
Д. дру́зламу дру́злай дру́зламу дру́злым
В. дру́злы (неадуш.)
дру́злага (адуш.)		 дру́злую дру́злае дру́злыя (неадуш.)
дру́злых (адуш.)
Т. дру́злым дру́злай
дру́злаю		 дру́злым дру́злымі
М. дру́злым дру́злай дру́злым дру́злых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

дру́знуць

дзеяслоў, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. дру́зне дру́знуць
Прошлы час
м. дру́з дру́злі
ж. дру́зла
н. дру́зла

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

друі́д

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. друі́д друі́ды
Р. друі́да друі́даў
Д. друі́ду друі́дам
В. друі́да друі́даў
Т. друі́дам друі́дамі
М. друі́дзе друі́дах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

друіды́зм

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. друіды́зм
Р. друіды́зму
Д. друіды́зму
В. друіды́зм
Т. друіды́змам
М. друіды́зме

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

друіды́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. друіды́чны друіды́чная друіды́чнае друіды́чныя
Р. друіды́чнага друіды́чнай
друіды́чнае		 друіды́чнага друіды́чных
Д. друіды́чнаму друіды́чнай друіды́чнаму друіды́чным
В. друіды́чны (неадуш.)
друіды́чнага (адуш.)		 друіды́чную друіды́чнае друіды́чныя (неадуш.)
друіды́чных (адуш.)
Т. друіды́чным друіды́чнай
друіды́чнаю		 друіды́чным друіды́чнымі
М. друіды́чным друіды́чнай друіды́чным друіды́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Дру́йка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Дру́йка
Р. Дру́йкі
Д. Дру́йцы
В. Дру́йку
Т. Дру́йкай
Дру́йкаю
М. Дру́йцы

Дру́йск

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Дру́йск
Р. Дру́йска
Д. Дру́йску
В. Дру́йск
Т. Дру́йскам
М. Дру́йску

дру́йскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дру́йскі дру́йская дру́йскае дру́йскія
Р. дру́йскага дру́йскай
дру́йскае		 дру́йскага дру́йскіх
Д. дру́йскаму дру́йскай дру́йскаму дру́йскім
В. дру́йскі (неадуш.)
дру́йскага (адуш.)		 дру́йскую дру́йскае дру́йскія (неадуш.)
дру́йскіх (адуш.)
Т. дру́йскім дру́йскай
дру́йскаю		 дру́йскім дру́йскімі
М. дру́йскім дру́йскай дру́йскім дру́йскіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012.

дру́к

‘выдавецкая і друкарская справа’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. дру́к
Р. дру́ку
Д. дру́ку
В. дру́к
Т. дру́кам
М. дру́ку

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

дру́к

‘палка’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дру́к друкі́
Р. друка́ друко́ў
Д. друку́ друка́м
В. дру́к друкі́
Т. друко́м друка́мі
М. друку́ друка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.