друіды́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. друіды́чны друіды́чная друіды́чнае друіды́чныя
Р. друіды́чнага друіды́чнай
друіды́чнае		 друіды́чнага друіды́чных
Д. друіды́чнаму друіды́чнай друіды́чнаму друіды́чным
В. друіды́чны (неадуш.)
друіды́чнага (адуш.)		 друіды́чную друіды́чнае друіды́чныя (неадуш.)
друіды́чных (адуш.)
Т. друіды́чным друіды́чнай
друіды́чнаю		 друіды́чным друіды́чнымі
М. друіды́чным друіды́чнай друіды́чным друіды́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)