Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

СкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

Краўча́ць ’сквярціся (пра жаб)’ (Нар. лекс.). Гукапераймальнае. Параўн. кракаць (гл.) (там жа, 2, 725).

Крах ’банкруцтва’ (ТСБМ). З ням. Krach.

Краха́ль ’птушка сямейства качыных’ (ТСБМ). Да крахаць (гл.).

Кра́хаць ’крычаць (пра жаб)’ (ДАБМ), ’крычаць (пра качак)’ (Сл. паўн.-зах.). Гукапераймальнае.

Крахо́ўка ’дзікая качка’ (ТС, Жыв. сл.). Гл. кракаць.

Крахта́ць ’крактаць’ (ТСБМ, Сл. паўн.-зах.). Гл. крактаць.

Крач ’крачка, птушка, падобная да чайкі’ (Ян.). Гл. крачка.

Кра́чка ’вадзяная птушка сямейства чаек’ (ТСБМ). Да кракаць (гл.).

Кра́шэсць ’курасадня’ (Нар. лекс.). Да *курасест? Параўн. кросанне, куросны, курасады.

Краяві́на ’аполак’ (Нар. лекс.). Гл. краяць.