Кмін ’кмен’ (ТСБМ, Нас., Бяльк., Жыв. сл., Сцяшк., Сержп. Грам., Дэмб. 1, Янк. III, Юрч., Мядзв.). Гл. кмен. Праз польск. kmin з с.-в.-ням. kumin (Слаўскі, 2, 281; Булыка, Запазыч., 157).
Кна́йпа ’шынок’ (Сл. паўн.-зах.). Параўн. літ. knáipė, ням. Kneipe ’тс’ (там жа, 490). Праз польск. knajpa ’тс’ з ням. Kneipe (Слаўскі, 2, 284).
◎ Кнак ’нясцёртыя новыя (вялікія) грошы’ (Янк. I). Няясна.
◎ Кна́тка ’цэўка’ (Жд. 3). Магчыма, з польск. gnatka ’косць’. Параўн. польск. gnat ’косць’.
◎ Кна́цаць ’бегаць за дзяўчатамі’ (Мат. Гом.). Да гукапераймальнага кнацаць ’удараць’. Параўн. прыўдараць ’заляцацца ’.
◎ Кне́біль ’маленькая завостраная палачка, якая служыць для вязкі снапоў’ (Шатал.). Параўн. кнібель (гл.) і кнэбэль (гл.). Укр. кнебель запазычана праз польск. knebel ’тс’ з ням. Knebel ’тс’ (Слаўскі, 2, 284–285).
◎ Кне́гавіца ’птушка кнігаўка’ (Сцяшк.). Гл. кнігаўкал кнігай.
◎ Кнегі́нька памянш. да кнегіня (гл.) (Мат. Гом.).
◎ Кнегі́ня дзяўчына (дарослая)’ (Мат. Гом.). Гл. княгіня^.
◎ Кнежо́к памянш. да княж (гл.) (Мат. Гом.).