шлюб, род. шлю́бу м.
1. брак; супру́жество ср.;
2. (обряд) венча́ние ср.; бракосочета́ние ср.;
○ грамадзя́нскі ш. — гражда́нский брак;
групавы́ ш. — группово́й брак;
марганаты́чны ш. — морганати́ческий брак;
◊ браць (узя́ць) ш. — вступа́ть (вступи́ть) в брак;
ісці да шлю́бу — идти́ под вене́ц
шлюбаразво́дны бракоразво́дный
шлю́бны
1. бра́чный; супру́жеский;
2. церк. венча́льный; подвене́чный;
ш. ўбор — венча́льное (подвене́чное) пла́тье
шлюз м., в разн. знач. шлюз;
адчыні́ць шлю́зы — откры́ть шлю́зы;
прапусці́ць праз ш. — пропусти́ть че́рез шлюз
шлюзава́нне ср. шлюзова́ние; см. шлюзава́ць
шлюзава́ны шлюзо́ванный; см. шлюзава́ць
шлюзава́цца несов., страд. шлюзова́ться; см. шлюзава́ць
шлюзава́ць сов. и несов., в разн. знач. шлюзова́ть;
ш. раку́ — шлюзова́ть ре́ку;
ш. су́дны — шлюзова́ть суда́
шлю́завы шлю́зный
шлюзавы́ шлюзово́й;
~вы́я рабо́чыя — шлюзовы́е рабо́чие;
○ ~ва́я ле́свіца — шлюзова́я ле́стница