чацве́р, род. чацвярга́ м. четве́рг;
◊ пасля́ до́жджыку ў ч. — по́сле до́ждичка в четве́рг;
не цяпе́р, дык у ч. — в ближа́йшем бу́дущем
чацвертава́нне ср., см. чвартава́нне
чацвертава́ны, см. чвартава́ны
чацвертава́цца несов., страд., см. чвартава́цца
чацвертава́ць несов., см. чвартава́ць
чацверыко́вы четверико́вый
чацвёра, род. чацвяры́х (с сущ. м. и ж. рода вместе взятыми, с сущ. ср. рода, с сущ., употребляющимися только во мн. числе, с сущ., обозначающими детей и детёнышей) че́тверо;
іх было́ ч.: тры хло́пцы і адна́ дзяўчы́на — их бы́ло че́тверо: тро́е ребя́т и одна́ де́вушка;
у сям’і́ ч. дзяце́й — в семье́ че́тверо дете́й;
ч. сане́й — че́тверо сане́й;
ч. парася́т — че́тверо порося́т
чацвёрка ж., в разн. знач. четвёрка;
напіса́ць ~ку — написа́ть четвёрку;
атрыма́ць ~ку на экза́мене — получи́ть четвёрку на экза́мене;
вясёлая ч. дзяце́й — весёлая четвёрка ребя́т;
ч. ко́ней — четвёрка лошаде́й;
ч. пік — четвёрка пик;
ло́дка-ч. — ло́дка-четвёрка
чацвёртакла́снік м. четверокла́ссник
чацвёртакла́сніца ж. четверокла́ссница