ха́ра ж., прост., бран. ха́ря
харакі́ры нескл., ср. хараки́ри
хара́ктар, -ру м.
1. (совокупность черт) хара́ктер;
мя́ккі х. — мя́гкий хара́ктер;
2. (свойство, качество) хара́ктер, род, о́браз;
х. гле́бы — хара́ктер по́чвы;
заўва́гі крыты́чнага ~ру — замеча́ния крити́ческого хара́ктера;
спра́ва тако́га ~ру — де́ло тако́го ро́да;
х. дзе́янняў — хара́ктер (о́браз) де́йствий;
3. лит., иск. (тип, образ) хара́ктер;
каме́дыя ~раў — коме́дия хара́ктеров;
◊ вы́трымаць х. — вы́держать хара́ктер;
у чыі́м ~ры — в чьём хара́ктере
характарызава́нне ср. характеризова́ние
характарызава́ны характеризо́ванный
характарызава́цца несов., возвр., страд. характеризова́ться
характарызава́ць сов. и несов. характеризова́ть
характары́стыка ж., в разн. знач. характери́стика;
х. эпо́хі — характери́стика эпо́хи;
х. з ме́сца рабо́ты — характери́стика с ме́ста рабо́ты;
х. турбі́ны — характери́стика турби́ны
характарысты́чнасць ж. характеристи́чность