рог I м.
1. мн. ро́гі рог;
але́нь скі́нуў ро́гі — оле́нь сбро́сил рога́;
2. мн. рагі́ (в вилах и т.п.) рога́;
рагі́ пячны́х ві́лак — рога́ печны́х вил;
3. мн. рагі́ муз. рог;
зайгра́ць у р. — заигра́ть в рог;
◊ сагну́ць (скруці́ць) у барано́ў р. — согну́ть (скрути́ть) в бара́ний рог;
аблама́ць ро́гі — облома́ть рога́;
браць быка́ за ро́гі — брать быка́ за рога́;
загна́ць у казі́ны р. — загна́ть в у́гол, припере́ть к стене́;
наста́віць ро́гі — наста́вить рога́;
у чо́рта на рага́х — у чёрта на рога́х (на кули́чках);
каб свінні́ ро́гі, не сышла́ б з даро́гі — посл. кабы́ свинье́ рога́, всех бы со́ свету сжила́;
не дай бог свінні́ рог — погов. бодли́вой коро́ве бог рого́в не даёт
рог II мн. рагі́ м. у́гол;
на рагу́ ву́ліцы — на углу́ у́лицы;
р. стала́ — у́гол стола́;
р. ху́сткі — у́гол платка́
ро́гат, -ту м. хо́хот;
◊ паме́рці (зайсці́ся) з ~ту — умере́ть со́ смеху;
е́здзіць з ~ту — пока́тываться со́ смеху