пу́начка ж., зоол. пу́ночка
пуні́чны ист. пуни́ческий;
~ныя во́йны — пуни́ческие во́йны
пункт м.
1. в разн. знач. пункт;
назіра́льны п. — воен. наблюда́тельный пункт;
перагаво́рны п. — перегово́рный пункт;
асно́ўныя ~ты дакла́да — основны́е пу́нкты докла́да;
кульмінацы́йны п. — кульминацио́нный пункт;
2. то́чка ж.;
п. перасячэ́ння дзвюх прамы́х — мат. то́чка пересече́ния двух прямы́х;
п. апо́ры — то́чка опо́ры;
п. замярза́ння — физ. то́чка замерза́ния;
зыхо́дны п. — исхо́дная то́чка;
3. (место) то́чка ж.;
гандлёвы п. — торго́вая то́чка;
агнявы́ п. — огнева́я то́чка;
○ мёртвы п. — физ., тех. мёртвая то́чка;
насе́лены п. — населённый пункт;
◊ п. по́гляду (гле́джання) — то́чка зре́ния;
зру́шыць з мёртвага ~ту — сдви́нуть с мёртвой то́чки;
на пу́нкце замярза́ння — на то́чке замерза́ния;
па ўсіх ~тах — по всем статья́м
пунктуа́льна нареч. пунктуа́льно
пунктуа́льнасць ж. пунктуа́льность
пунктуа́льны пунктуа́льный
пунктуацы́йны грам. пунктуацио́нный
пунктуа́цыя ж., грам. пунктуа́ция
пункці́р, -ру м. пункти́р