Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

Мір м., г.п. Мир

мір (род. мі́ру) м., в разн. знач. мир;

мы стаі́м за м. — мы стои́м за мир;

заключы́ць м. — заключи́ть мир;

лепш благі́ м., чым до́брая сва́ркапосл. худо́й мир лу́чше до́брой ссо́ры

мі́ра ср. (благовонное масло) ми́ро;

адны́м мі́рам ма́заны — одни́м ми́ром ма́заны

мірабе́левы мирабе́левый

мірабе́ль, -ля, (о плодах и собир.) -лю м., бот. мирабе́ль ж.

мірабе́льны мирабе́льный

мірабілі́т, -ту м., мин. мирабили́т

мірава́я сущ. мирова́я

міравы́ I прил. мирово́й;

а́я здзе́лка — мирова́я сде́лка

міравы́ II сущ., ист. мирово́й

мірае́д м., разг., презр. мирое́д

мірае́дскі разг., презр. мирое́дский