Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

дакава́ны доко́ванный

дакава́ць сов. докова́ть

даказа́льнасць ж. доказу́емость

даказа́льны доказу́емый

дака́занасць ж. дока́занность

дака́заны

1. доска́занный;

2. дока́занный;

1, 2 см. даказа́ць 1, 2

даказа́ць сов.

1. (договорить) досказа́ть;

2. доказа́ть;

ён ~за́ў пра́вільнасць сваі́х меркава́нняў — он доказа́л пра́вильность свои́х соображе́ний;

3. прост. (сделать донос) донести́;

д. на каго́е́будзь — донести́ на кого́-л.;

4. разг. (чаще с отрицанием не) сравни́ться с кем-л.; превзойти́; показа́ть;

мая́ жо́нка такі́я пячэ́ пірагі́, што і канды́тар не дака́жа — моя́ жена́ таки́е печёт пироги́, что и конди́тер не сравни́тся (не превзойдёт);

гэ́та дзяўчы́нка така́я сме́лая, што і хло́пец не дака́жаэ́та де́вочка така́я сме́лая, что с ней и мальчи́шка не сравни́тся;

д. сваё — доказа́ть своё

дака́званне ср.

1. доска́зывание;

2. дока́зывание;

3. прост. доно́с м.;

1-3 см. дака́зваць 1-3

дака́звацца несов., страд. доска́зываться; дока́зываться; см. дака́зваць 1, 2

дака́зваць несов.

1. (договаривать) доска́зывать;

2. дока́зывать;

3. прост. (делать донос) доноси́ть;

1-3 см. даказа́ць 1-3