Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

гар (род. га́ру) м., в разн. знач. гарь ж.;

па́хне га́рам — па́хнет га́рью;

лясны́я га́ры — лесны́е га́ри;

гары́ яно́ га́рам! — пропади́ оно́ про́падом!

гара́ ж.

1. в разн. знач. гора́;

сне́жная г. — сне́жная гора́;

го́ры кніг — го́ры книг;

жыць у гара́х — жить в гора́х;

2. черда́к м.;

як г. з плячэ́й — как гора́ с плеч;

не за гара́мі — не за гора́ми;

стая́ць гаро́ю — стоя́ть горо́й;

го́ры варо́чаць — го́ры воро́чать;

го́ры перавярну́ць (звярну́ць, зру́шыць) — го́ры свороти́ть;

як на каме́нную гару́ (апіра́цца) — как на ка́менную го́ру (опира́ться);

абяца́ць залаты́я го́ры — обеща́ть (сули́ть) золоты́е го́ры;

г. нарадзі́ла мышпогов. гора́ родила́ мышь;

сла́вен бу́бен за гара́міпогов. сла́вны бу́бны за гора́ми;

ты на гару́, чорт за нагу́погов. ты на́ гору, чёрт за́ ногу

гарава́нне ср.

1. бе́дствование;

2. горева́ние;

1, 2 см. гарава́ць

гарава́ць несов.

1. (жить в нищете, в нужде) бе́дствовать; терпе́ть нужду́;

2. (быть в сильном горе) горева́ть, убива́ться;

го́ра г. — го́ре горева́ть (мы́кать)

га́равы гарево́й, га́ревый

гарадаві́к, -ка́ м., уст., разг., см. гарадавы́

гарадавы́ сущ., уст. городово́й

гараджа́нін м. горожа́нин

гараджа́нка ж. горожа́нка

гарадзі́цца несов., страд. городи́ться